Dag 5 t/m 11: Kilimanjaro

... we've been on the roof of Africa!!!

Bij ons was het idee ontstaan om de Kilimanjaro te beklimmen. Het is de hoogste berg van Afrika (en de hooste vrijstaande berg van de wereld) en we "waren toch in de buurt". De Kili bestaat uit drie vulkanen, Shira (3962m), Mawenzi (5148m) en Kibo (5985m) met het hoogste punt 'Uhuru Peak'... daar zouden we voor gaan.

Er zijn verschillende routes om de Kili te beklimmen. Wij hebben gekozen voor de Machame route, ook wel de Whiskeyroute genoemd. Dit is een fysiek iets zwaardere route, maar door het verloop heb je minder kans op hoogteziekte en de route zelf schijnt mooier te zijn (qua uitzicht, minder druk en een andere route terug). Het minimum aantal dagen is 6, maar wij hebben gekozen voor een extra acclimatisatiedag...

Nou... allemaal leuk uitgedacht en dan is het zover... Het is maandagavond 8 juni en we zijn onze spullen aan het pakken... onze eigen dagrugzakken en er mag 1 backpack mee. Eindelijk liggen we in bed en Ralf slaapt al... maakt zich nergens zorgen over en heeft er zin in! Ik ook, maar ben toch ook wel een beetje nerveus... Hebben we alles wel bij ons? Is mijn conditie / kracht wel goed genoeg? We hebben niet echt getraind... zou dat wel goed gaan? En wat nu als we hoogteziek worden? Het houdt me nog even bezig voor ik in slaap val... morgen zal het avontuur beginnen.

Dinsdag 9 juni worden we om 9 uur opgehaald bij Outpost. We ontmoeten onze hoofdgids (John), assistent gids (Eric) en kok (Leonard). We rijden in twee uur naar Machame Gate op 1800m hoogte. Hier zien we de rest van 'de crew', de vijf porters (Sunday, Everest, Ben, Godlav en Omari). We regelen nog wandelstokken en we moeten inschrijven. Dit wordt allemaal strikt bijgehouden en later blijkt dat je bij elk kamp opnieuw moet registeren bij een ranger (deze zit 10 dagen in het Camp en wordt dan afgewisseld).

Rond kwart voor één start gaat het dan eindelijk beginnen... 18 km. op het programma voor vandaag. We lopen in vijf uur naar Machame Camp op 3000m. We starten in het vochtige tropisch regenwoud. Op een gegeven moment wordt de omgeving zichtbaar anders, de loofbomen verdwijnen en is er een overgang naar een boomheide-achtige omgeving.

Het lopen gaat goed. We doen het 'pole, pole' (langzaam, langzaam) en we zorgen dat we per persoon zo'n 4 tot 5 liter water drinken. Van veel mensen gehoord dat dit belangrijk is. Onderweg zien we vele porters. Ze roepen continu, pole pole, jambo of mambo! Wat ons opviel is dat de dragers echt een enorm gewicht moeten meezeulen. Het wordt vooraf gewogen (en in elk kamp opnieuw), maar de max is 20 kg!! Ze dragen dit op de rug, op /aan hun hoofd en nek en ze gaan ons in rap tempo voorbij... onvoorstelbaar! En dan te bedenken dat het gewicht van onze eigen dagrugzakken zo rond de 7 kg. is en dat voelt soms al zwaar als je de berg op moet.

Eenmaal aangekomen in ons eerste kamp zien we ons 'hotel'. Het is vrij klein en we zullen ons hier de komende week in moeten redden... wassen, eten, drinken, slapen!

dag 2: na een slechte nachtrust (het was koud en vochtig!) worden we om 7 uur ruw gewekt door Eric die ons het ontbijt brengt. Het vermoeden van de vorige dag wordt gelukkig niet bevestigd... we hebben geen van beide spierpijn! We lopen in 7 uur (9km) naar Shira Camp op 3840m. Het was een zware dag, er zitten steile stukken in en ik (Kelly) lig na ongeveer een uur dubbel van de buikkramp (waarschijnlijk van het vette eten van de avond ervoor). Daar gaat het lopen niet beter van, maar we moeten door... Tijdens de tocht hebben we continu een mooi uitzicht op Mount Meru en het Shira Plateau en we genieten van alles wat we zien. Onze gids, John, weet ontzettend veel en legt ons alles uit over de Kili en weet van elke plant en bloem de naam... alleen wij konden ze niet onthouden!! "puntje,puntje Kilimanjaro"... zo heten ze ongeveer allemaal. De meesten komen dus ook alleen voor op de Kili...
We zien ook de overgang naar het moorlandschap.

's Avonds word ik ontzettend misselijk en het eten, dat ik tegen heug en meug naar binnen heb gewerkt, komt er net zo hard weer uit... mooi balen is dat. Volgens John komt het door de hoogte.

We liggen weer op tijd in de slaapzak (zo 20.30 uur).

dag 3: vandaag voel ik me gelukkig weer kiplekker en lopen we naar Baranco Camp (3950m.). Maar we lopen via Lava Tower (4630m), omdat dit goed is voor onze acclimatisatie. De afstand die we vandaag moeten afleggen is ongeveer 15 km. en we doen er 7 uur over. Onderweg wordt de lucht ijler en het wordt een flink stuk kouder. Overgang naar alpine woestijn... maanlandschap dus.

Als we na Lava Tower weer afdalen (nou ja... het gaat continu op en af...) zie we een hele vreemde plant / boom... de Senecio Kilimanjaro! In het Nederlands wordt ie "spookboom" genoemd. Ze zien er grappig uit en hebben allemaal verschillende takken / vingers... hoe je het ook wilt noemen. Over één zo'n ding doet de plant ongeveer 25 jaar.... Er stonden planten met 8 van die dingen... nou reken maar uit.. die zijn dus 200 jaar oud...

Het wandelen gaat goed en als we aankomen in het kamp staat ons tentje alweer klaar. Ralf begint hoofdpijn te krijgen en het wordt steeds erger... dan word hij duizelig en vreselijk misselijk... duidelijk hoogteziek dus. Hij kan niet eten en John geeft hem een tabletje... helaas helpt het niet. Volgens hem zal het waarschijnlijk morgenvroeg over zijn.

Als ik 's avonds de tent uitstap heb ik een adembenemend 'uitzicht'..... de sterren.... wat fantastisch. Het zijn er zoveel, ze zijn zo helder, ze lijken groter en je hebt het gevoel dat je er dichtbij bent... heel anders, echt mooi om te zien... uiteraard is het niet gelukt om hier een foto van te maken....

dag 4: wederom, als elke ochtend, om 7 uur gewekt door Eric met een teiltje waswater en even later ontbijt. Ralf is weer fit. We brengen onze waterzakken weer naar Leonard die ons ieders keurig water kookt. Vandaag gaan we via Baranco Wall (4200m) naar Karanga Camp op 3930m. Sommige mensen gaan direct naar Barafu Camp, maar wij hebben een extra acclimatisatiedag dus Karanga is voor ons een tussenkamp. We lopen vandaag 4,5 uur door de Alpine woestijn.... alleen rotsen, zand en gruis. Geen planten en bloemen (op 1 soort na).

We starten op Baranco Wall. Dit was behoorlijk steil (stijgingspercentage van 40%). Gewoon lopen gaat niet dus het wordt echt "klimmen" en klauteren met handen en voeten. Dit duurt de eerste twee uur en is behoorlijk vermoeiend. Op de top van Baranco Wall hebben we een erg mooi uitzicht op de Kibo en over de wolken, Mount Meru.

Na Baranco Wall is het met name omlaag... maar dan denken we dat we er bijna zijn en dan blijkt dat we het laatste stuk de berg nog weer op moeten... daar hadden we even niet op gerekend.

dag 5: we lopen door de Alpine woestijn in een kleine 4 uur naar Barafu Camp (4600m.) Dit is het hoogst gelegen kamp op de Kili. Het is een vrij makkelijk stuk en is goed te doen. We komen rond 13 uur aan. Na de lunch duiken we in de slaapzak om nog zo'n 2,5 uur slaap te pakken tot 17.30. Dan krijgen we warm eten en daarna leggen we alles klaar voor 's nachts. Alles geregeld en dan ben ik een onmogelijke kluns... ik gooi de thermoskan met theewater over mijn (enige twee) thermobroeken en gewone broek... Kliedernat!! Letterlijk paniek in de tent, want dat is toch een kleine ramp. We brengen de broeken naar Leonard die ze boven het gas zal drogen (dat is uiteindelijk ook zichtbaar... :-( maar het is droog!! Gelukkig.

We slapen zo'n drie uurtjes tot 23 uur. Dan krijgen we ontbijt, we nemen nog wat energierepen en kleden ons aan... heel karwei: drie thermoshirts, twee vesten, windjack, shawls, mutsen, twee thermobroeken, enz.... goed ingepakt dus. Hoofdlampje op en we zijn er klaar voor... Uiteindelijk vertrekken we pas om 00.20 uur en het sneeuwt en er staat een flinke wind... De eerste 2,5 uur zijn steil (35%) en vermoeiend, maar eigenlijk valt het ons mee... we vinden het (naar wat we er van verwacht hadden) 'goed te doen'. Maar dan... dan wordt het super steil... het stijgingspercentage wordt 45% en waar het eerst nog voetje voor voetje ging, gaat het nu half voetje voor half voetje... we gaan tergend langzaam en slepen ons zelf de berg op. We stoppen niet, alleen soms op even iets om adem te komen... de lucht is ijl. Daarnaast is het superkoud en inmiddels zijn onze waterslangen (ondanks de isolatiehoezen) bevroren... Dan komen we aan op Stella Point op 5750m. hoogte... hier had ik continu naar uitgekeken... Het is nu 5.30 uur. Vanaf hier zou het nog ongeveer een uurtje zijn naar Uhuru Peak (we moeten over de rand van de Kibo krater lopen) en is het veel minder steil. Dit klopt... het stijgingspercentage is maar 10%, maar je bent dan al zo kapot, het is zo koud en de lucht is zo ijl dat het toch nog even doorzetten is.

Maar dan... Op de top (6.35uur, ± -20 C))!!! het dak van Afrika... Uhuru Peak... We hebben het gehaald.... een onbeschrijvelijk gevoel...

Onderweg was het continu bewolkt, dus dat was een klein dompertje... Hierdoor hebben we ook de zonsopgang met de mooie rode gloed gemist en op de top is het uitzicht nul. Maar de goden zijn ons goed gezind... want we hebben geluk... na zo'n 5 minuten trekt het toch nog open en zien we de immense gletsjers en het uitzicht op de krater... Wat fantastisch! In de caldera bevindt zich de Reusch krater die nog 'actief' is... We nemen wat foto's, filmen iets en om 6.55 vertrekken we weer naar beneden....

Onderweg wordt het weer bewolkt (en dit blijft -achteraf- de hele dag zo). John en Eric geven aan dat we blij moeten zijn dat we toch nog wat uitzicht hebben gehad. Het afdalen naar Stella Point is een eitje... maar daarna wordt het zwaar. Pas dan zien we hoe steil het eigenlijk is... (het is maar goed dat je dat 's nachts niet kunt zien... dat zou weinig bemoedigend zijn). Ralf heeft zijn rugzak 'afgestaan' en heeft het ontzettend zwaar... ik heb hem nog nooit zo kapot gezien. Het afdalen is lastig, want je bent vermoeid, maar je moet wel blijven opletten... Na drie uur komen we weer aan in Barafu Camp waar we worden toegejuicht door
de porters en de kok... We zijn allebei kapot en willen niets liever dan slapen. Ralf wordt ontzettend misselijk en moet overgeven... puur van de inspanning... Uiteindelijk kunnen we toch nog anderhalf uur slapen en zijn niet zo blij als we gewekt worden... Ja, we moeten toch nog weer even aan de bak. En hoe!!! We moeten afdalen naar Mweka Camp op 3100m. hoogte, maar het is alleen maar rotsen, geen pad, dus ontzettend zwaar... Dan duren die 3,5 uur dus nog best wel lang. Onderweg verandert het landschap van alpine woestijn in moorlandschap en later in boomheide. We zijn blij als we over zijn. Na het eten gaan we onmiddelijk slapen (zo rond 19.15 / 19.30). We zijn kapot.

dag 7: we worden ruw gewekt om 6 uur... voor ons gevoel is het nog midden in de nacht en we hebben geslapen als een roos. Na het ontbijt nemen we afscheid van de crew... de porters zullen nl. meteen naar beneden lopen en zullen we niet weer zien. John, Eric en Leonard gaan mee terug naar Arusha. Met z'n allen zingen ze voor ons de Kilimanjaro Song.... we delen de fooien uit en beginnen aan ons laatste stukje. We lopen in 2,5 uur naar Mweka Gate op 1600m. Hier moeten we ons uitschrijven en ontvangen we een certificaat dat we Uhuru Peak hebben behaald.

Rond 13uur zijn we terug in Arusha. Na een flinke lunch te hebben verorberd hebben we ons ontdaan van alle vieze spullen en heerlijk warm gedouched. Heb er 45 minuten onder gestaan... zo fijn!!!

Morgenvroeg gaan we naar een weeshuis en vanaf woensdag op Safari.

Tot snel!!