Dag 22 t/m 24: Titicaca & Cusco

Dag 22 (zondag 5 augustus 2012)
Eerst even dit... ooit, lang geleden, toen we onze eerste reis gingen maken heb ik bij de H&M heel veel 'wegwerp-vakantie-stringetjes' gekocht in het kader van, daar kan me niks mee gebeuren als een laundry service ze verprutst. De meeste waren van Snoopy en een aantal uit die serie hadden de tekst "Snoopy feels great today". Om 6.15 word ik wakker en zie dat Ralf al naast het bed staat... zelfs zonder bril of lenzen kan ik zien dat hij blij kijkt en hij begint te springen en zegt "Yes, snoopy feels great today! Ik ben er weer!". Gelukkig, dat is mooi!

Om 7 uur komt de bus ons ophalen die ons naar de haven brengt waar we op een boot zullen stappen om over het hoogst commercieel bevaren meer van de wereld te varen. Lake Titicaca heeft een oppervlakte van 8340 vierkante kilometer en ligt op een hoogte van 3812m. en is gelegen in zowel Peru als Bolivia. Ongeveer 60% in Peru en 40% in Bolivia (alhoewel ze er in Bolivia nog wel eens andere getallen op na willen houden ;-). De diepte varieert heel erg, maar het diepste punt is rond de 300 meter. In het meer liggen een aantal echte eilanden (zoals Isla del Sol in Boliva en Isla Taquille in Peru) en daarnaast een heleboel rieteilanden. Toen wij er waren lag het aantal daarvan rond de 70, maar dit kan zo maar veranderen door bijv. burenruzies en dan laat een deel van een eiland zich wegslepen met een speedboot!

Na ongeveer 1 uur varen komen we aan bij de Uroseilanden. Dit zijn de wel bekende rieteilanden waar afstammelingen van het Aymaravolk leven. Deze eilanden zijn kunstmatig en hebben een soort gedroogde onderlaag die blijft drijven en daarop worden heel wat riet gegooid. Uiteraard verrot dit, dus iedere 2 weken of 4 weken (afhankelijk van plek) wordt de hele bovenlaag vernieuwd door er een nieuw pakket riet op te gooien. Het eilandje dat wij bezoeken wordt bewoond door 5 families. We krijgen uitleg over hoe ze leven, hun taal (Aymara), hoe de eilanden worden gebouwd en we maken een vaartripje op een typische 'biezenboot'. Deze zijn gemaakt van gedroogde biezen (soort riet) en zijn mooi afgewerkt. 

Vervolgens stappen we maar weer op onze normale boot en varen nog een goed uur naar het eiland Taquille dat 7 vierkante kilometer groot is en waar ongeveer 2000 mensen wonen. De mensen hier zijn Quechua mensen en het komt maar zelden voor dat ze met iemand trouwen die niet van het eiland komt. Het eiland heeft meer dan bijzondere tradities en een geheel eigen levensstijl. Ondanks de grootte van het eiland (dat toch best klein is) is het volkje volledig zelfvoorzienend en ze schijnen erg gezond te leven. De gemiddelde levensverwachting is 90 jaar en dat is toch een stuk hoger dan in de rest van Peru, maar ook een stuk hoger dan in onze Westerse wereld! We krijgen uitleg over hun voeding en hun typische kleding. Bij mannen valt hier de wollen muts erg op. Vanaf dat jongetjes 3 jaar zijn moeten ze deze op, iedere dag. De mutsen zijn rood aan de onderkant en wit aan de bovenkant zolang een jongen niet getrouwd is. Wanneer hij eenmaal getrouwd is krijgt hij een muts die volledig rood is. Verder weven de vrouwen een soort van taillebanden voor de mannen en hier weven ze hun eigen haar doorheen! Daarnaast dragen de vrouwen zelf rokken met waanzinnig veel laagjes... dat moet echt zwaar zijn! En hebben ze een soort van grote zwarte doeken om hun hoofd hangen met kleurrijke pluimen op het eind. Zijn de pluimen groot dan is de vrouw niet getrouwd, zijn ze klein dan is ze wel getrouwd.

We hebben geluk vandaag, want als we op het centrale plein komen is het er een drukte van jewelste. Wat blijkt: het is vandaag een feestdag! Nou dat kan je ook wel zien... aan vier dingen: de hoeveelheid mensen, de wijze waarop ze zich allemaal hebben uitgedost met kleurrijke kleding en hoeden, de muziekparades en niet te vergeten de waanzinnige hoeveelheid bier! We willen eigenlijk nog naar de top van het eilandje voor een mooi uitzicht over het eiland, maar vooral over het Titicacameer, maar daar hebben we helaas niet meer genoeg tijd voor. Rond 14.15 vertrekken we weer met de boot richting Puno waar we goed 15.30 aankomen. 

Eenmaal in het hotel hebben we even onze spullen gedropt, daarna halen we nog wat boodschapjes en uiteindelijk gaan we eten bij Mojsa en daarna snel terug naar het hotel, waar ik op de slaapkamer nog het vorige verslag heb gemaakt en Ralf beneden de foto's heeft geplaatst. 

Dag 23 (maandag 6 augustus 2012)
De wekker staat om 6.45, maar om 7 uur rollen we pas uit bed. Uitdaginkje, want dat betekent dat we welgeteld 30 minuten hebben voor douchen, aankleden, spullen pakken, ontbijten en een taxi pakken.

De taxi brengt ons naar het hectische busstation van Puno waar we een DIRECTE bus hebben naar Cusco. Althans... zouden hebben. Net zo goed als dat we een luxe bus zouden hebben....! Maar goed, ondertussen zijn we er aan gewend (nou ja, dat is misschien niet helemaal waar) dat dingen hier altijd, maar dan ook altijd anders gaan dan afgesproken. We hebben een wat oude bus van Tour Peru en als we om 8.10 wegrijden betekent dat het begin van een vrij ellendige rit. De 'bemanning' is ongelofelijk onvriendelijk, onbehulpzaam en klantgericht is iets dat in hun woordenboek niet voorkomt. Het is zeker niet de nieuwste bus, we stoppen onderweg toch drie keer (terwijl dat echt niet de bedoeling was!) en tot overmaat van ramp doet de airconditioning het ook niet wat erin resulteert dat het 's middags echt bakheet is in de bus... Gewoon niet uit te houden! We hebben de nooduitgangen in het dak van de bus open gezet en dat hielp wel ietsje. Wat verder wel een meevaller was, was dat we maar een uur later aankwamen dan zou moeten... valt dat even mee! Ik moet je eerlijk bekennen dat als de bus dan niet dat is wat het zou moeten zijn, we merken dat de airco het niet doet en dan... het moment dat je de eerste stop maakt... dan knapt er bij mij toch iets! Dan word ik zo kwaad... en ja, ik weet dat het geen enkele zin heeft om je er kwaad over te maken, maar dan voel ik me weer zo belazerd... zoals Ralf het dan omschrijft: "brokje dynamiet". En weet je wat nog het allerergste is... het interesseert ze niets, noppes nada... Nou, dan voel je je helemaal onmachtig en op zo'n moment heb ik gewoon zin om zo'n buschauffeur of steward flink af te ranselen! 

Zo... een stukje  van mijn frustratie heb ik even aan het papier toevertrouwd ;-) Als we om 15uur aankomen in Cusco hebben we nog niet de mooiste wijken gezien, dus we houden even ons hart vast waar we terecht komen. We regelen een taxi die ons in 20 minuten naar ons hotel, Andenes al Cielo, brengt wat vlak achter het Plaza de Armas ligt en oprecht een leuk hotel is. Nou, dat is in ieder geval een goed begin van Cusco. We droppen onze spullen op de kamer en lopen nu het zonnetje nog heerlijk schijnt, via kinderkopstraatjes, richting Plaza de Armas en we vinden het echt mooi. Het hele plein, maar in het bijzonder de enorme kathedraal en kerk die het plein sieren. Echt prachtig! We hebben ondertussen behoorlijk trek gekregen (niet heel gek, na alleen een ontbijtje, een pak biscuitjes, twix en pakjes sinaasappelsap) en we lopen een rondje rondom het plein. Ik zie een Starbucks en Ralf is meteen verkocht... daar hebben ze lekkere koffie!! Het is eerlijk gezegd ook heel mooi gelegen aan Plaza de Armas, ze hebben de tweede verdieping van een pand en een heerlijk lang balkon ervoor langs waar je op een krukje kan zitten, rug leunend tegen de muur en je voeten op het balkon en dan uitkijkend over het hele plein...  Genieten dus. En dat met een warme muffin en frappucino (Ralf) en een verse jus d'orange en panini (ikke)... Heel fijn! We zitten daar best een tijdje en dan begint de zon onder te gaan, wat het hele plein, maar vooral de kathedraal, een erg mooi plaatje maakt. 

Als de zon eenmaal echt onder is, begint het ook flink af te koelen. Het is inmiddels goed 17uur. We gaan nog even binnen zitten en om 18 uur heb ik een pedicure geboekt en Ralf een massage. Zo, dat was ook even genieten. Nu terug naar het hotel, andere (lees: heel veel warmere) kleding aan en dan gaan we uit eten. We hebben Cicciolina uitgekozen en het is er beredruk als we binnen komen. Op zich een goed teken natuurlijk, maar of we gereserveerd hebben?? Eh...nee, dat niet. Wachttijd is gelukkig maar 1 uur!! Het lijkt Loetje wel! We kunnen wel aan de bar zitten, dus we bestellen hier ons eten en het is verrukkelijk! Wederom genieten. Kijk, zo komt aan zo'n aanvankelijk ellendige dag toch nog weer een goed eind! We lopen terug naar het hotel en liggen om 22.15 in ons nest!
 
Dag 24 (dinsdag 7 augustus 2012)
We hadden ons voorgenomen om vandaag echt uit te slapen... Het einde van de vakantie begint immers te naderen en we willen ons batterijtje wel weer even opladen voor we richting huis gaan. Maar we zijn allebei al om 7.15 wakker, horen ieder half uur een soort van 'salutschoten', maar we dommelen toch nog weer in en uiteindelijk stappen we om 8.30 uit bed. Lang douchen en dan om 9.15 richting ontbijt. Nou, dat is lang niet slecht, maar ik mis de yoghurt met cruesli! We internetten nog even wat, lopen te lanterfanteren en uiteindelijk verlaten we het hotel pas om 11uur!!! We hebben bedacht dat we vandaag een stadswandeling willen maken (geen musea of kerken bezoeken, het van binnen bekijken bewaren we voor vrijdag) en verder lekker relaxed willen doen. Onze wandeling begint op Plaza de Armas en natuurlijk wordt er eerst koffie en thee gehaald bij Starbucks, maar deze nemen we mee en we gaan zitten op de bankjes midden op Plaza de Armas, in het groene gedeelte zeg maar. Uiteindelijk worden er nog tijdschriften uit de tas getoverd en zitten we een dik uur in de zon te genieten van alles om ons heen en we lezen af en toe wat. Dan komen we toch maar in de benen, want we willen nog wel wat zien vandaag!

Cusco ligt op 3330 meter hoogte, heeft ongeveer 350.000 inwoners en het klimaat is er aangenaam. Oke, het kwik daalt op dit moment 's nachts tot 3 graden onder nul, dus in de ochtenden en avonden is het frisjes, maar overdag is het strakblauw en de zon staat hoog aan de hemel en zorgt ervoor dat het echt heerlijk warm is overdag... een lekker briesje waait door de straten, prima dus! 

Uiteraard is Cusco niet zo bekend om haar klimaat. Cusco was altijd de belangrijkste stad in het Inca imperium en dat vind je nog overal terug. Verder is het een prachtige koloniale stad... niet gewoon heel mooi, maar bijzonder mooi. Ik heb totaal geen verstand van architectuur, maar kan wel zien dat de gebouwen mooi zijn, statig, sierlijk en imposant. Dat kenmerkt toch wel Cusco, naast de vele straatjes en steegjes met kinderkopjes en de ontelbare kunstgalerietjes. Wat ons hier ook opvalt is dat we meer worden aangeklampt door verkopers (jong en oud, dus kinderen tot bejaarden) voor van alles en nog wat: zonnebrillen, alpacawaar en andere typisch toeristische dingen. Helaas tot vervelends aan toe. Al aan het begin van de dag (als we nog op 'ons' bankje zitten) hebben we bedacht onze hand op te steken, een andere kant uit te kijken -vooral geen oogcontact maken!- en 'no gracias' te zeggen. Soms is dat niet genoeg en dan moet het maar wat onvriendelijker... Ralf zegt: " Ik ben benieuwd wie van ons vandaag de botte hark trofee gaat winnen". Nog een laatste ding dat ons hier ook echt opvalt: je wordt dood gegooid met dames die vragen of je een massage wil... echt om de paar meter staat er een Peruaanse dame met een flyer in de hand en dan "massage?" Wij zeggen dan NEE. En dan: "No massage, maybe pedicure, manicure, waxing, facial?". Echt, hoe vaak we dit zinnetje ondertussen gehoord hebben weet ik niet, maar het verveelt al behoorlijk! 

Zoals gezegd start onze wandeling dus op Plaza de Armas, dan naar Plaza Regocijo, langs het Museo Historico Regional, over Plaza San Francisco met haar kerk, dan onder de koloniale boog van Santa Clara door en langs de kerk die nooit toegankelijk is voor publiek en dan lopen we door de overdekte Mercado San Pedro. De markt staat onder andere bekend om de ontelbare, maar toch genummerde, loketjes/kraampjes waar je verse sap kan drinken. Echt vele lange rijen met deze balietjes die omgeven worden door opgestapeld vers fruit. Je kan zelf aangeven welk fruit je gemixt wil hebben... We delen samen 1 verse sap, dat is nl. een hele blender vol! Ietsje verderop kopen we nog mandarijnen en bananen voor de komende twee dagen en dan gaan we weer verder. We vervolgen onze weg langs het Paleis van Justitie en gaan het alleen voor voetgangers bedoelde Loreto door waar onder andere de hele bekende '12 hoekige steen' ook is gelegen. We komen weer uit bij Plaza de Armas en we zijn ongeveer 1,5uur op weg en halverwege (qua afstand), dus we vinden het wel lunchtijd. Het wordt wederom het balkon van Starbucks met verse jus en broodjes, waar we het na een uurtje zo heet hebben gekregen dat we maar verder gingen. Het is nu 15uur en we lopen richting het noorden, een lange straat door die omhoog loopt en komen o.a. langs het Museo de Arte Religioso, over het Plaza San Blas en dan komen we door een hele lange straat, Tandapata, waar geen eind aan lijkt te komen en die fiks omhoog gaat. Inmiddels zijn we zeker niet meer in het mooiste deel van Cusco, we moeten nog een stevig eindje omhoog voor we bij de entree van Sacsaywaman zijn. En dan moeten we nog een heel steil stuk omhoog. Ralf heeft er totaal geen zin in, hij zegt: "Kel, ik heb werkelijk waar nog nooit gehoord van Sacsaywaman en het staat niet eens in de Lonely Planet". Ik werp tegen dat hij het dan echt niet goed heeft gelezen en dat dit wordt beschreven als de meest indrukwekkende ruïne in de directe omgeving van Cusco en dat deze van grote religieuze en militaire waarde is. Dan komt de aap uit de mouw... "Ja, maar dan mis ik mijn zonsondergang bij Starbucks". Je mist wat??!!!! We moeten beide hard lachen en beginnen toch maar naar boven te sjokken. Daar eenmaal aangekomen zien we het begin van de ruïnes met de allemachtig grote gepolijste rotsblokken die zigzagsgewijs ooit de muren van een fort vormden. Tja, we willen eigenlijk best even struinen door de ruïnes, maar we zijn natuurlijk geen deskundigen en als we horen dat een kaartje 50 Euro per persoon kost, vinden we het wel best en kiezen voor precies de tegenover gestelde richting. We klauteren nog een stukje omhoog en komen dan bij een Christusbeeld, dit staat op het hoogste punt... we hebben dus een fantastisch uitzicht over Cusco! We gaan rond 16.45 terug met een historisch vervoermiddel, een soort van ouderwets treinstel, maar dan nu met normale wielen eronder en een motor erin. Het voertuigje rijdt langs verschillende bezienswaardigheden en eindigt op Plaza de Armas. De zon is inmiddels verdwenen en we krijgen het koud. We lopen naar CHollanda (Casa Hollanda), dit is een tentje vlak naast ons hotel en de eigenaar is een Nederlander. We bestellen hier poffertjes en bitterballen (bijzonder goede combinatie ;-) en kijken nog wat van de Olypmische Spelen. Twee deuren verderop zit de Laundryservice waar ik even onze was ophaal en dan gaan we naar onze hotelkamer om ons om te kleden... 4 laagjes met lange mouw en ik heb het nog koud!!

We hadden eigenlijk bedacht dat we deze avond wilden eten bij ChiCha, maar als we daar aankomen is het echt bommetje vol, minimaal 1,5 uur wachten en er is geen plek aan de bar. Het ziet er goed en gezellig uit en de menukaart is ook prima. We besluiten uiteraard niet te wachten, maar te reserveren voor vrijdagavond. Dan lopen we terug naar Cicciolina en moeten daar 20 minuten wachten... nou, dat is oke. In die tijd hebben we even foto's gewist en geselecteerd en tegen de tijd dat we daar klaar mee waren konden we aan tafel. Vooraf lekker Italiaanse ham en Alpaca als hoofdgerecht. Ralf kiest voor salade en forel en dat smaakt ook goed. Rond 21 uur lopen we nog even het plein op voor een bakje koffie en thee en dan gaan we bezig met dit verslag.

Morgen gaan we naar Aguas Calientes, zodat we donderdag Machu Picchu kunnen bezoeken. Daarna horen jullie weer van ons!