Dag 25 en 26: Aguas Calientes & Machu Picchu

Dag 25 (woensdag 8 augustus 2012)
Onze wekker gaat om 8.30 en om 9.15 zitten we aan het ontbijt. Daarna even onze spullen pakken en als we klaar zijn voor vertrek hebben we nog een half uurtje over om aangenaam op het dakterras te zitten om nog even van de zon te genieten. Om 11 uur staat de taxi voor die ons naar Ollantaytambo zal brengen. We rijden door Sacred Valley, deze vallei heet zo door de vele archeologische sites die ook allen indrukwekkend schijnen te zijn (maar wij gaan alleen Machu Picchu bezoeken ;-) en daarnaast omdat de rivier 'Rio Urubamba' door de vallei stroomt. Wij vinden de vallei eigenlijk vooral zo mooi door het prachtige natuurschoon. De vallei is groen en vruchtbaar, we zien dan ook veel 'landerijen' en vele landbouwterrassen. Verder zien we de hele weg een bergketen die echt ronduit prachtig is, met Mount Veronica als meest bijzondere top. In Quechua heet het Wakay Wilca (en dat betekent 'Heilige Tranen') en de berg heeft een schitterende grillige witte top van 5680m. 

Als we om 12.30 aankomen aan het begin van Ollantaytambo dan zien we een immense file en de politie zegt dat we moeten wachten. Onze trein gaat om 13.27 en je moet eigenlijk aanwezig zijn om 13uur. Wat blijkt nou, er heeft zich een grote vrachtwagen met oplegger met daarop een shovel klemgereden in een scherpe bocht naar boven, waardoor er geen verkeer meer langs kan. Aiaiai. Wij weten natuurlijk niet hoe ver we nog moeten, maar de taxichauffeur oppert dat wij het laatste stukje maar gaan lopen. Het enige wat wij zien is een hele lange nog steile weg omhoog... no way! En dat zeker met al onze bagage inclusief 'bodybags'  (onze echt veel te zware backpacks). We staan op een gegeven moment al een kwartier stil en ik zie geen beweging. De chauffeur is niet van plan door te rijden en doet net alsof hij ons niet verstaat en als ik zijn postuur bekijk zie ik het nog niet gebeuren dat hij onze tassen naar boven pokkelt. Hij zegt wel dat het maar 10 minuten lopen is. Toch voelt het niet helemaal lekker. Ik ga er maar uit en vraag de politieman in m'n gebrekkige Spaans of we alsjeblieft door mogen rijden. Ja, het mag. Ja... leuk, of hij dat dan ook even tegen onze taxichauffeur wil zeggen. Uiteindelijk komt de boel in beweging en kunnen de kleine voertuigen passeren, wij dus gelukkig ook. Tot onze verbazing zitten we nog wel dik 10 minuten in de auto en gaan we helling op helling af een compleet dorp door.... Aha... 10 minuten!! Eerder 45!! 

Dan zijn we bij de gate voor de trein die ons naar Aguas Calientes zal brengen. Aguas Calientes is een dorpje wat helemaal in een kloof ligt en het is alleen met deze trein te bereiken (of per voet, wat uiteraard dagen kost!). Als we staan te wachten bestellen nog even wat lunch en dan komt het moment dat we aan boord mogen. En dan wordt het feest.... Het reisbureau blijkt kaartjes voor ons gekocht te hebben voor de Vistadome. We weten nu inmiddels dat er twee soorten services zijn op dit spoor, Expedition (deze kaartjes zijn wat goedkoper, omdat het een minder mooie trein is en iets minder comfortabel -schijnt-, MAAR: hier mag je wel bagage meenemen, omdat er ook bagagewagons zijn) en Vistadome (mooie trein, met veel ramen, ook in het plafond en excellente service, MAAR: omdat deze geen bagagewagons heeft, mag je alleen maar een dagrugzak meenemen van max.5kg). En dat kleine detail zijn ze ons net even vergeten te vertellen....! Dus daar staan wij dan met twee volgepropte dagrugzakken, grote shoppingbag met boeken EN natuurlijk onze twee bodybags! Er komt gelijk iemand naar ons toe die ons in heel heldere taal duidelijk maakt dat die twee grote tassen niet meekomen. Ja, en toen? We kunnen ze wel in het bagagedepot stoppen of ze kunnen de volgende dag bezorgd worden. Dat laatste heeft niet zoveel zin, want dan gaan we al weer terug en het bagagedepot wordt 'm ook niet, want we hebben ook spullen nodig. De trein kan ieder moment vertrekken en we hebben echt geen tijd meer om beide rugzakken open te trekken, her en der er dingen uit te halen, in onze dagruzakken te proppen en dan ook nog de rugzakken naar het bagagedepot te brengen wat zeker 10minuten lopen verderop zit. Hele fijne situatie dit! Er komt nog een collega, en nog een en nog een. Uiteindelijk komt een man in pak en we kunnen praten als brugman, maar regels zijn regels. We begrijpen het eigenlijk volkomen, maar wij wisten echt van niets. Vervolgens besluit ik het maar op een andere boeg te gooien, kijk zielig, blablabla en na veel gezeur mogen ze dan toch mee. Pfieuw!! Opluchting. Tegelijkertijd laat ik de steward beloven dat hij regelt dat we morgen op de terugweg niet hetzelfde probleem hebben!!

We zitten in de trein en kijken deze rit onze ogen uit. We hadden er eigenlijk van te voren niet zo bij stil gestaan.... we zagen deze rit gewoon als onderdeel van een reis van A naar B, puur vervoer. Maar dan zou ik de trip echt tekort doen, want het is prachtig! Het spoor loopt door een diepe kloof, veelal langs de Urubamba rivier en met hoge steile bergen om ons heen! We zien ook prachtige bloemen en we vergapen ons aan het uitzicht en we ervaren hoe bijzonder en ook relaxed deze rit is (dat laatste ook door de fijne 'sauna' muziek en lekker eten en drinken!). 

Iets voor 15uur komen we aan in Aguas Calientes dat ongeveer op een hoogte van 1900 meter ligt. We zijn dus een flink stuk gedaald. Ralf kan het meteen merken en heeft meer adem! We worden opgewacht door iemand van het hotel en die neemt onze bagage mee... dat is heel fijn! We checken in bij Inti Punku Machu Picchu... het is niet veel bijzonders, maar wel schoon, goede ligging en -naar we later zullen merken- echt een super fijne warme krachtige douche! Als we onze spullen hebben gedropt op de kamer lopen we even het ultra toeristische dorpje in. Het zijn straten vol met restaurantjes en het enige waarmee deze rijen worden afgewisseld zijn de vele kleine minimarkets. We kopen wat water, pakjes sinaasappelsap en chocola voor de dag erop, we laten ons informeren bij de touristoffice en kopen een klein boekje over Machu Picchu. Rond 17uur stappen we Tree House binnen, een restaurantje met goede recensies en we eten buitengewoon lekker! We zijn er eigenlijk wel een beetje verbaasd over want in een gat als dit waar zoveel pruts te koop is, bestaat bij de gratie van Machu Picchu (hetgeen betekent dat mensen hier maar kort zijn en waarschijnlijk ook nooit weer komen en het dus minder erg is als het bagger kwaliteit is.... zo was onze redenatie ;-) en waar ze alles moeten invoeren heb je gewoon andere verwachtingen!

Op de terugweg naar het hotel kopen we nog een busticket voor de volgende dag (alleen voor de weg terug), douchen heerlijk, pakken alvast al onze spullen en we liggen om 19.45 in bed, want de wekker staat de volgende dag vroeg.... zeg maar gerust in het holst van de nacht!

Dag 26 (donderdag 9 augustus 2012)
We ontwaken uit een diepe slaap als om 3.45 uur de wekker gaat. Nee, dit is geen typfoutje... jullie lezen het goed, hier staat echt kwart voor vier in de ochtend.... voor ons dus nog holst van de nacht! Gelukkig hebben we beide best goed geslapen, dus we zijn redelijk fit. Waarom zo vroeg?? We gaan vandaag Machu Picchu bezoeken en omdat daar hordes toeristen op af komen en omdat we graag de zonsopgang willen zien moeten we vroeg zijn. Waarom? Omdat de eerste bus om 5.30 in de ochtend gaat en die dus rond 5.55 aankomt bij de ingang (maar waar hordes mensen voor staan te wachten, dus waarvan het nog maar zeer de vraag is of je in die eerste bus zit!) en omdat de brug (Puente Reunion) waar je over moet om 5uur opengaat en als je dus heel hard loopt je eerder kunt zijn dan de eerste bussen. We weten dat het ongeveer 25 tot 30 minuten lopen is van ons hotel naar de brug (en vandaar nog een klein uur).

We droppen onze backpacks in het bagagedepot van het hotel, gooien gauw wat ontbijt naar binnen en dan gaan we om 4.35 (5min.later dan gepland) het donker in, gewapend met onze hoofdlampjes op. We zetten er stevig de pas in en halen veel mensen in. En dan... is het een baalmomentje, want Puenta Reunion komt in zicht en we zijn hier om 4.52, maar we zijn zeker niet alleen! Er staat een fikse rij en pas om stipt 5uur gaat de brug open, maar dat betekent niet dat de hele horde kan doorstromen... Nee, persoon voor persoon wordt je entreebewijs en je paspoort gecontroleerd. Ik baal als een stekker als het 5.05 is als we door zijn. Het lijkt niet veel, maar ik weet (o.a. van Lins), dat het echt op minuten aankomt. Je moet al heel stevig doorlopen, maar nu helemaal. Het pad omhoog is veel steiler dan ik had verwacht en ik loop eigenlijk boven m'n kunnen omhoog. Het zweet gutst van m'n hoofd, word zelfs misselijk, m'n knieen en heupen beginnen te protesteren in alle toonaarden en ook mijn longen moeten hard werken, want m'n lijf vindt dat ik niet genoeg adem meer krijg. En maar doorgaan... stoppen kan niet. Nou ja... af en toe, omdat we zien dat het licht begint te worden en grillige bergtoppen zich beginnen af te tekenen en dat is toch echt een prachtig gezicht! We zijn al een heel eind op weg en ik wens vurig ook bij het eind. Enorm frustrerend vind ik het om de bussen onder ons te horen die nu ook omhoog komen... Uiteindelijk zijn we om 5.55 boven, dus we hebben best heel snel gelopen, maar niet snel genoeg. De eerste bus komt ook aan en er staat al een behoorlijke rij te wachten voor de gate die om 6uur open gaat. Ook hier weer ticket en paspoortcontrole en dan mogen we door. 

Ondanks dat we al ontelbare plaatjes hebben gezien van deze lang verborgen gebleven Incastad is het toch bijzonderder om te zien dan ik had verwacht. Omdat je weet wat je kan verwachten, verwacht je misschien dat het minder speciaal is, maar niets is minder waar. We moeten nog best een stukje omhoog. Machu Picchu ligt op een hoogte van ongeveer 2400 meter, dus we hebben in een uurtje 500 meter afgelegd, dat is best veel. We lopen linea recta door naar 'the watchman's house'  (soort van huis van de opzichter) vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de Incastad. Er zijn nog helemaal geen toeristen in de ruïnes, dus dat is wel even een mooi uitzicht. Maar het wordt nog mooier... we blijven hier staan tot ongeveer7.10, omdat vanaf dit punt de zonsopgang het mooist is. Het is heel gaaf om te zien hoe de zon eerst alleen wat bergtoppen verlicht en hoe het dan met het voorbij schrijden van de tijd steeds een beetje meer van de stad laat stralen door het speelse licht van de ochtendzon!

Machu Picchu is gelegen tussen steile bergen met hoge toppen en ligt ingesloten tussen twee steile pieken: de Machu Picchu (letterlijk "oude berg" in het Quechua) en de Huayna Picchu ("jonge berg"). Door het rotsdal loopt op 1750 meter hoogte de sterk stromende Urubamba. Toen de Spanjaarden in de 16e eeuw Zuid-Amerika veroverden en daarmee dus ook Peru, hebben ze Machu Picchu nooit ontdekt (dit komt door de ligging, het is uiterst moeilijk bereikbaar). Op 24 juli 1911 werd de stad per ongeluk ontdekt door de Amerikaans archeoloog Hiram Bingham. Hij was op expeditie naar de laatste vluchtplaats van de Inca's Vilcabamba. Hij vond echter een complete stad welke enorme informatie gaf over het leven van de Inca's. Dit is overigens het meest geaccepteerde verhaal en je ziet Binghams naam ook overal terugkomen, maar sinds 2008 is er ook een ander verhaal: de Duitse goudzoeker en handelaar Augusto R. Berns zou de stad al in 1867 hebben ontdekt, die hij vervolgens plundert, opmerkelijk genoeg met toestemming van de Peruaanse overheid!

Machu Picchu is een 40 hectare groot complex van huizen, tempels, opslagplaatsen, irrigatieterrassen en trappen. Een menselijk meesterwerk. Zo ontzettend knap hoe alles klopt met de stand van de zon, hoe ze 'kanalen' hebben aangelegd voor waterbronnen, de manier waarop de terrassen werden geïrrigeerd en daarmee rekening houdend met de zon en het type gewas dat hier bij moest passen. Machu Picchu bestaat uit twee delen, die elk rond een heuvel liggen. Een deel werd waarschijnlijk voor bewoning gebruikt, terwijl de andere mogelijk voor ceremoniële doeleinden diende. Er is veel hoogteverschil in de stad en dat maakt het wel een mooi plaatje. 

We komen door de 'main door' en lopen over de site, bekijken tempels, kamers, terrassen en vooral veel stenen! Om 7.45 staat we bij de gate voor Huayna Picchu, deze top heeft een hoogte van 2720m. en daar willen we heen. Om precies 8uur kunnen we starten en het valt niet mee... het is technisch gezien niet lastig, maar wel een hele pittige steile klim. Het is echt zwaar en opnieuw flink zweten en hijgen geblazen. We zijn om 8.55 boven, wat zeker geen toptijd is, maar we genieten wel van het waanzinnige uitzicht. Op zich vinden we het uitzicht op Machu Picchu van de andere kant (dus van de kant van the Watchman's House) mooier, maar de stad vanaf deze hoogte bekijken heeft toch echt wel iets speciaals. We zien ook de brug waar we 's ochtends voor hebben gestaan en we zien de zigzaggende weg omhoog waar we straks met de bus over heen zullen rijden op onze terugweg naar Aguas Calientes. We maken uiteraard foto's, drinken flink wat water en eten even wat. Dan zien we dat je nog verder omhoog kan, echt naar het letterlijke topje van de berg. Ja, dat willen we wel gedaan hebben... Het is geen eenvoudig stuk en we moeten door een soort van super nauwe grot. We gaan er op onze hurken doorheen en onze rugzakken voor ons uitduwend! Eenmaal op de top eten we wat fruit, drinken wat water en blijven net te lang zitten om van het uitzicht te genieten. We moeten met rampzalige kleine smalle trappetjes naar beneden zonder enige houvast, dit is niet mijn sterkste punt zeg maar. En Ralf blijft maar zeggen dat ik voorzichtig moet doen en vooral rustig aan. Nou, dat was ik ook echt wel van plan, want ik kan de consequenties van een val hier niet overzien... of misschien ook wel! Achter mij heeft Ralf het ook moeilijk met het afdalen. Uiteindelijk beginnen we pas om 10.30 met de echte afdaling en dat is behoorlijk laat! We zetten de vaart erin waar mogelijk en we zijn om 11.05 beneden en dat valt ons nog niks tegen. Maar dit betekent niet dat we nu nog zeeën van tijd hebben, dus we moeten wel een beetje opschieten. 

We vervolgen onze weg door de Incastad, waar het nu overigens echt superdruk is geworden... het stikt er van de mensen! We genieten van de bijzondere ruïnes, maar ook hier toch minstens net zoveel van haar ligging... we vinden de bergen echt prachtig. Wel valt ons nog op dat de bouwwerken van de Inca's anders zijn dan die van de Maya's. Niet gehinderd door enige kennis denken we toch wel een verschil te zien in de ruïnes die we in Mexico en Quatemala hebben gezien en dat wat we vandaag hebben gezien. Dit lijkt op de een of andere manier praktischer en minder complex. Maar we zijn ons er van bewust dat het nog steeds heel ingenieus is hoe deze stad is gebouwd, qua ligging, organisatie, logistiek, alles. En het is echt absurd dat zo'n grote stad letterlijk in the middle of nowhere ligt, hoog in de bergen, voor niets en niemand bereikbaar... dat maakt het mystiek. 

Als we bij de uitgang zijn lopen we direct door naar de bussen, die af en aan pendelen en klokslag 12uur zitten we in de bus. 20 minuten later worden we weer afgezet in Aguas Calientes waar we nog gauw een, niet al te te beste, lunch mee pakken... Lang leve de CocaCola... ;-) We drinken het normaal nooit, maar nu bij iedere maaltijd in ieder geval een glas! Als we om 13uur bij het treinstation aankomen staan onze tassen zoals afgesproken al voor ons klaar en een half uur later kunnen we zonder problemen de trein in. 

De trein komt om 15.10 aan in Ollantaytambo en onze taxi staat keurig op ons te wachten! Om 17.15 zijn we weer bij ons hotel in Cusco en het eerste wat we doen is een heerlijke douche nemen! Even al het zweet wegspoelen en de warme stralen zijn een weldaad voor onze spieren. We willen het vanavond niet knetter laat maken en dit verslag moet ook nog geschreven worden, dus we besluitend snel een hap te halen bij de MacDonalds... Tja... heel erg, maar moet een keertje kunnen! 

Morgen is alweer ons laatste dagje hier. We hebben niks bijzonders op het programma, dus dat is wel lekker. Zaterdagochtend nog hier en dan vliegen we in de middag naar Lima en hebben we 's avonds onze vlucht naar Amsterdam! 
Maandag zullen we ons laatste verslagje plaatsen (en daar zullen we niet net zoals vorig jaar een half jaar mee wachten ;-)