Dag 5 t/m 7: Stellenbosch en Hermanus

Zoals in ons vorige verslag gezegd zijn we na Kaapstad richting de wijnstreek Stellenbosch gereden. Bij aankomst in Kaapstad hadden we allebei meteen een klik met de stad... mooi, schoon, groen, prachtige gebouwen en huizen, fijne sfeer, aardige mensen, lekker eten, enz. Maar toen we het plaatsje Stellenbosch inreden leek dat ten aanzien van al die aspecten nog weer de overtreffende trap. We zijn er twee dagen geweest, maar we vonden het allebei jammer dat we weer door moesten... Echt zo'n plek waar je je meteen thuis voelt. Heerlijke cakes en taartjes overigens, echt aardige en geinteresseerde mensen, super super lekker eten (echt heel goed ;-) , relaxte tentjes in een heel open sfeer, overal yoga, sport, spa's, bijzonder leuke galleries en heel veel winkels met mooie sierraden. Kortom: nice to be there! D' Ouwe Werf (ons hotel) lag midden in het oude centrum, dus prima uitvalsbasis... Wat wil je nog meer... Oh ja, ik weet het alweer: je ook nog fit voelen... nou, dat gaat inmiddels de goede kant op, dus dat maakt het genieten een stuk optimaler!

Dag 5 (woensdag 12 oktober)
Na het lekkere en rustige ontbijt zijn we nog even naar de overkant gelopen naar het Java-cafe om de foto's bij het vorige bericht te plaatsen. Daarna hebben we een wandeling gemaakt door het oude centrum. Stellenbosch telt 220.000 inwoners, maar als je door dit oude centrumpje loopt, dat voornamelijk bestaat uit de Kerkstraat, Dorpstraat en Drostdystraat, kun je  je daar totaal geen voorstelling bij maken. In deze straten bevinden zich vooral veel winkeltjes met sierraden (heel veel prachtige kettingen met edelstenen), juweliers die voornamelijk parels verkopen, winkels met Afrikaanse snuisterijtjes en kenmerkende spullies van hier, wijnzaken en kunstgallerijen, waaronder 'The Red Teapot Gallery'. Deze is van de schilder Portchie welke hier bekend is en aan de prijzen te zien goed boert. Ze zijn niet allemaal even bijzonder, maar wel heel vrolijk en kleurrijk. Onze wandeling vervolgd langs de Moederkerk (een van de oudste van Zuid Afrika), hier en daar een praatje gemaakt (wat prima kan in het Nederlands... het Zuid Afrikaans is net een grappig oud Vlaams dialect of zo) en nog even richting de universiteit gelopen. Stellenbosch is ook echt een studentenstad, dus dat wilden we wel even gezien hebben, maar de universiteit stond volledig in de stijgers dus bij het eerste aanzicht zijn we omgedraaid om richting lunch te gaan... veel beter idee ;-)

Rond 13.30 hebben we de auto gepakt om wat wijnboerderijen te bezoeken. Er zijn er ongeveer 150 in de omgeving van Stellenbosch, dus onmogelijk om ze allemaal aan te doen. Vandaag wilden we naar Franschoek en onderweg de mooisten meepakken, maar ook onze zorgvuldig (geholpen) gekozen selectie van 7 hebben we niet gehaald. De route was wel echt prachtig... door de wijnvelden, het glooiende landschap en dan weer de bergen, alle bloemen in bloei, echt heel mooi! De eerste wijnboerderij die we ook echt hebben aangedaan was Delaire Graff. Erg mooie ligging, heel mooi aangelegd, schitterende gebouwen en terrassen en de wijn... tja, daar kan ik helaas weinig over zeggen (lijkt me best leuk die wijnproeverijen, maar dat wordt 'em niet), maar Ralf heeft 6 wijnen geproefd en vond overduidelijk een van de witte (de Coastal Cuvee Sauvignon Blanc, nogwattes) het lekkerst, dus fles 2 in the pocket. Ondertussen heb ik daar nog wat rondgelopen en zag dat ze er ook een hele mooie spa bij hebben... tja, als ik dat nou eerder had geweten was dat een prima combie geweest: Ralf wijnproeven en ik even een massage ;-) Toen we weg wilden zei Ralf, 'oe, volgens mij is het beter dat jij rijdt...' Dat dacht ik al, want ik had Ralf verdomd weinig in dat bakje zien spugen, dus hij kon hem best wel voelen. Onderweg hebben we nog wel wat wijnboerderijen bekeken (zoals Boschendal), maar uiteindelijk gestopt bij La Motte, net voor Franschoek. Eigenlijk geldt hier weer hetzelfde verhaal... ik geloof dat bijna al die wineries er even mooi bijliggen. Hier heeft Ralf 3 wijnen geproefd en is er een flese rode wijn in de auto beland. Toen we uiteindelijk in Franschoek waren was het al 17 uur geweest, dus alles zat dicht, geen wijnproeverij meer vandaag, maar we zijn nog wel een stukje de berg opgereden (tot aan Haute Cabriere) voor het prachtige uitzicht. We zijn er eigenlijk niet echt in geslaagd om dat heel mooi vast te leggen. Enerzijds komt dat omdat je niet om de haverklap de auto aan de kant wilt zetten, maar anderzijds ook omdat de uitzichten bijna niet in een foto te pakken zijn. 

De terugweg naar Stellenbosch was al even prachtig, zeker door het veranderende licht van de ondergaande zon, die een bijzondere gloed over de glooiingen en de bergen geeft. Bij terugkomst zij we gelijk door gegaan naar Het Wijnhuis, waar we de avond ervoor ook erg lekker hadden gegeten en daarna vroeg onder de wol.

Dag 6 (donderdag 13 oktober)
Vandaag gaan we alweer weg uit Stellenbosch :-( Na het ontbijt zijn we nog even door de stad gelopen. Onder andere om 'Ome Sammie se winkel' (uit de Victoriaanse tijd) te bekijken, die hadden we de vorige dag gemist. Daarna zijn we door gegaan naar de Red Teapot Gallery om een schilderijtje te kopen als aandenken. Het is er niet eentje van Portchie geworden, alhoewel ik eigenlijk wel mijn zinnen had gezet op een heel kleintje die ik echt heel mooi vond, maar die -eerlijk is eerlijk- ook wel echt heel duur was. Deze gallerie verkoopt ook schilderijen van een andere lokale dame en dat zijn redelijk strakke schilderijtjes met Zuid Afrikaanse teksten erop... eentje gekozen die ons aansprak... leuk soevenir!  Terug naar D' Ouwe Werf, auto ingepakt en richting Hermanus gereden. Nog genietend van het uitzicht van de wijnvelden komen we rond 12.30 aan bij een bekende wijnboerderij, namelijk 'Vergelegen'. Hier zijn we eerst door de prachtige (rozen)tuinen gelopen, toen heerlijk geluncht (alhoewel het wel een beetje koud was buiten) en daarna richting de 'Library'  voor nog een 'winetasting'. Ralf heeft zelf 4 wijnen geselecteerd en vindt de twee witte maar niks, een rode ook niet en de andere rode 'mwa'. Hmm... je zou denken dat dat beter moet kunnen. Bij de selectie van welke wijn te proeven had Ralf ook alvast naar de prijs gekeken, dus tja...die dure dan maar niet want "Stel je voor dat ik 'em dan ook lekker vindt" . Mooie logica. Toch nog maar twee andere rode wijnen toegevoegd om te proeven en zowaar waren deze allebei lekker, dus nog een rode fles mee naar huis. En nu maar hopen dat ie ze bij thuiskomst nog allemaal zo lekker vindt ;-) 
Rond 15.45 zaten we weer in de auto om onze weg naar Hermanus te vervolgen. Een klein omweggetje gemaakt om nog door de Hemel en Aarde vallei te rijden. Heel mooi, maar het was bewolkt, dus we konden ons een voorstelling maken van hoe het er uit zou zien bij wat meer licht. Wel zagen we toen onderweg vanuit de hoogte ook 'zwarte wijnvelden'  (althans, dat dachten we). We begrepen toch niet goed wat we zagen, dus helemaal de rode stoffige weggetjes afgereden tot we beneden waren. Hier eenmaal aangekomen bleken het allemaal zwarte netten te zijn en geen wijnranken die er onderstaan, maar allerlei soorten bessen, frambozen, aardbeien, enzovoort. Een grote 'bessenboer' dus die er allerlei jams en dergelijke van maakt. Dat zie je hier trouwens heel veel. Allemaal homemade jams en honing.

Uiteindelijk komen we rond 18uur aan bij Abalone Guestlodge in Hermanus. Dit is gelegen aan de kust met een uitzicht op zee en wanneer we staan in te checken zien we door de grote ramen 'iets groots zwarts in de zee'. De whales blijken er vlak voor te liggen! We besluiten nog gauw een stukje het 'Cliff Path' af te lopen richting Sievers point waar er eentje heel dichtbij ligt! Nou, dat is een mooi begin! Hermanus staat ook bekend als een van de beste plekken ter wereld voor het observeren van walvissen vanaf het vasteland door de combinatie van lage kliffen en kristalhelder water. We hebben een klein uurtje op de rotsen gezeten en gekeken naar de branding, het totaal andere landschap hier en naar een werkelijk prachtige zonsondergang terwijl de walvissen af en toe hun staart laten zien. 
Na een snelle, niet al te lekkere hap, bij Paradiso hebben we op de kamer nog een filmpje gekeken en toen gingen de luikjes dicht, want de volgende ochtend moesten we er redelijk vroeg uit!

Dag 7 (vrijdag 14 oktober)
Vandaag moeten we redelijk vroeg uit de veren en zitten we om 7.30 aan het ontbijt. Daarna gauw uitgecheckt, spullen ingepakt en richting de haven gereden waar we om 8.30 uur moesten zijn voor onze boottrip! Nu is namelijk het goede seizoen voor het bekijken van de walvissen die hier nu in grote getale aanwezig zijn. De Zuidkaper komt namelijk ieder jaar terug naar deze plek om zich voort te planten. Een volwassen dier kan tot 18 meter lang worden en tot 80 ton wegen. Gemiddeld genomen wegen ze 45 ton, dat zijn 10 grote Afrikaanse olifanten bij elkaar! Na wat uitleg en theorie over de Zuidkaper mogen we om 9uur de boot op en al vrij snel zien we meerdere walvissen van ver, maar ook op korte afstand (zo'n 10 tot 15 meter). We hebben geluk en zien ze 'lobtailing' (met de vinnen op het water slaan), 'breaching' (als een forel uit het water springen) en 'spyhopping' (op hun staart staan met de kop uit het water). Wat een immens grote beesten...echt fantastisch! 

Toen we om 10.45 weer van de boot kwamen wilden wij eigenlijk nog een stukje van het 11 km. lange Cliff Path doen, maar toen begon het behoorlijk te regenen, dus bij Mugs en Beans een mega stuk chocoladetaart gegeten (het was zeg maar thee bij de taart en niet andersom ;-) Toen het droog was hebben we alsnog een stukje het Cliff Path afgelopen tot we de 'whale cruer of Hermanus' tegen kwamen. Deze walvisomroeper blaast op zijn hoorn als hij nieuwe walvissen Walker Bay binnen ziet komen. Hij gaf aan dat Sievers Point het beste punt is om deze grote reuzen te spotten, dus daarheen gereden en daar lagen er echt meerdere voor de kust, pal onder onze neus waar ze ons hebben 'uitgezwaaid'  met hun staart. 

Toen maar weer in de auto gestapt richting Mossel Bay en dat zou nog een hele trip worden. Ongeveer 4 uur rijden. Onderweg valt ons op dat het landschap wederom veranderd, heuvelig en veel graanvelden (of zoiets). Eerst vinden we het nog wel leuk, maar later begint het toch wel eentonig te worden. Onderweg stoppen we nog even in Swellendam voor een lunch om vervolgens door te rijden tot Mossel Bay. Eenmaal daar blijkt dat we er nog niet zijn en dat we nog een bergpas omhoog moeten, een stuk richting Oudtshoorn, voor we bij Eight Bells Mountain Inn aankomen. Een wat mindere accomodatie en zeker minder eten, maar goed, we zullen er vast niet minder om slapen. 

Voor nu gaan we onder de wol en morgen richting Oudtshoorn voor de struisvogels en de grotten!

 --------
Oké, de verbinding bij Eight Bells stamt nog uit het bijna internetlozetijdperk, dus toen ie alleen al 5 minuten deed over het laden van de website zijn we afgehaakt. Warm water is blijkbaar al net zoiets... Ralf vanuit de douche: "Wat is dit? Had ik verdomme bonuspunten moeten sparen voor een warme douche?!"
We zitten nu in Oudtshoorn als we dit posten, maar hierover later meer!