Dag 29 en 30: van Mauritius naar Amsterdam!

Eerlijk is eerlijk, het is ondertussen juli 2012 (ipv begin november 2011 wanneer we dit verslag eigenlijk hadden moeten plaatsen)! Maak je het dan nog af? Of toch niet? Tja... we hebben na terugkomst van onze vakantie een wat drukke periode gehad en het is er niet van gekomen, maar laten we het cirkeltje toch maar rond maken! En gezien het feit er weer een nieuwe reis voor de deur staat en we nog een album willen bestellen zal het dan toch echt nu moeten gebeuren.

Dag 29 (zaterdag 5 november)
Na ons ontbijtje hebben we nog een paar uurtjes aan het zwembad en op het strand doorgebracht en natuurlijk wat laatste kiekjes genomen. Terug naar de kamer: spullen pakken en nog lekker douchen. Vervolgens wordt het toch nog kunst en vliegwerk om op tijd bij de receptie te zijn waar om 13 uur onze taxi klaar zal staan! Onderweg (vlak voordat we bij de luchthaven waren) zijn we nog even gestopt bij een hindoeistische tempel. Enorm kleurrijk en met ontelbare versieringen en tierlantijntjes. Ruim 50% van de bevolking van Mauritius heeft het hindoeisme als godsdienst. Eenmaal op de luchthaven blijkt het oprecht aantrekkelijk om taxfree te shoppen, dus ik heb mijn mandje nokkievol met cremepjes en andere spullies als Ralf bij me komt om te vertellen dat onze vlucht een half uur eerder gaat en dat is dus 'nu'! Ik vlieg naar de kassa, moet nog steeds behoorlijk aftikken en ren nog net op tijd naar de controle ;-) Als we landen op Johannesburg weten we dat we 5,5 uur moeten wachten op onze vlucht naar Amsterdam. We kijken naar de mogelijkheden voor een hotel op de luchthaven om nog even een paar uurtjes te kunnen slapen, maar we komen al vrij snel tot de conclusie dat dat er zeer zeker niet in gaat zitten. Wat blijkt? Onze KLM-vlucht is overboekt...en niet zo'n klein beetje ook! Wij hadden via internet een upgrade geboekt, maar nu blijkt dat onze stoelen al bezet zijn.... beetje raar, want daarvoor hebben we toch extra betaald! De baliemedewerker legt ons uit dat er iets fout is gegaan en dat ze hiervoor een regel hebben... ze kijken welke passagier de upgrade als eerste geboekt heeft en die heeft geluk, de andere kan bij terugkomst in Nederland z'n geld terug vragen. Wij hebben geluk... we hebben als eerste geboekt! Maar na 2 uur staan we nog steeds te discussieren voor de balie omdat de manager van de medewerker heeft besloten om van de regel af te wijken. We kunnen nog wel gewone stoelen krijgen... Ondertussen zijn we pisnijdig, maar ook alert op wat er om ons heen gebeurt en we zien huilende mensen die uberhaubt niet met de vlucht mee kunnen. We spreken een man wiens vrouw bij KLM werkt en het blijkt dat er 50 plaatsen tekort zijn en veel mensen zitten nog in spanning of ze wel mee mogen. Na enorm veel heisa vertrekken we naar de gate... met verkeerde boardingpasses... en met het voornemen opnieuw heisa te maken, maar we zien het somber in omdat iemand anders de juiste heeft en wij niet en dan is het toch vrij lastig uitleggen dat iemand anders de verkeerde plek heeft. Blijkbaar heeft de enorme rel die we geschopt hebben toch geholpen en bij de gate liggen twee nieuwe boardingpasses klaar, we hebben nog een upgrade gekregen.... ook prima! Uiteindelijk vliegen er 30 mensen teveel mee op deze vlucht, er worden zelfs klapstoeltjes neergezet!!! En dan denk je nog wel goed te vliegen met KLM.

Dag 30 (zondag 6 november)
We hebben een prima vlucht gehad, nog best goed kunnen slapen en we komen zonder vertraging aan op Schiphol. De bagage rolt snel van de band (inclusief onze wijn uit Stellenbosch en omgeving) en Ria en Hennie staan ons op te wachten. We drinken samen even een bakje koffie en bestellen er een taartje bij... Omdat we daar zin in hadden, maar ook omdat we iets te vieren hadden. We laten Hennie en Ria het schilderij zien wat we hebben gekocht in Stellenbosch en Ralf vertelt apetrots dat hij me hier op 13 oktober ten huwelijk heeft gevraagd!
(Dat is dan het voordeel van nu pas het verslag plaatsen, want we hebben het aan de meeste vrienden en familie pas vertelt op de 12e -toen Ralf zijn verjaardag hield-)
In de ochtend van 13 oktober, nadat ik onder de douche uit kwam en me nog totaal belabberd voelde omdat ik ziek was en net klaar was met afdrogen vroeg Ralf of ik even wilde luisteren... ik hoorde een liedje uit de Ipad klinken (ik kende het niet), maar ik hoorde wel 'I think I wanna marry you'. Ralf had dit nummer van Bruno Mars uitgezocht om op z'n knieën te gaan, met ring (waar ik al weken naar had gezocht ;-) en het antwoord was natuurlijk JA! (ik dacht wel... neem ik een keer leuke jurkjes, make-up enz mee....kiest hij dit moment! ;-)

We zijn snel richting familie Pierik gereden en bij thuiskomst hebben we het goede nieuws ook nog gevierd met mam en pap, Tes en Thomas (en Ravi!) en Lins en Jeroen.... zij wisten het stiekem al, ik had tijdens vakantie m'n mond niet kunnen (of vooral 'willen') houden ;-)

Aan het begin van de avond had we de hele auto vol gepakt en gingen we weer richting Amsterdam, we waren ook behoorlijk moe, dus we snakten naar ons bed... ! Helaas kwamen we niet verder dan Hengevelde... de auto deed het niet meer en Theo was zo aardig om meteen te komen kijken... wat bleek? Dynamo stuk, dus dat konden we wel vergeten... grrrr! Uiteindelijk heeft mams ons weggebracht naar Harbrinkhoek, daar de auto van Ria meegenomen en alsnog op naar Amsterdam, want op 7 november begon het gewone leven weer.... we moesten allebei weer aan het werk (ik had zelfs de laatste dag van mijn Grotiusopleiding, dus vrij nemen zat er niet in ;-)

Tot snel!