Dag 13 t/m 16: Underberg, Bergville en St. Lucia

Dag 13 (donderdag 20 oktober)
We staan op om 7.30 en zitten om 8.15 aan het ontbijt. Daar hadden wel allebei behoorlijk zin in, dus we hadden er de tijd voor genomen, maar het ontbijt was ronduit karig. Jammerdebammer. Om 9.15 uur hebben we de auto weer keurig ingepakt en rijden we richting Khotso Farm. In deze regio is eigenlijk de voornaamste bron van inkomsten koemelk, 40% van de totale hoeveelheid melk die Zuid Afrika verbruikt komt uit de regio Underberg! Khotso daarentegen heeft geen koeien, maar wel heel veel schapen, 238 paarden en 300 hectare grond. Omdat we geen tijd hadden voor de meerdaagse trekking in Lesotho gaan we dus 'rond de boerderij' rijden. Dit krijgt natuurlijk wel een heel andere betekenis met zo'n enorme omvang aan grond, waarop zich weilanden, vlakten, bossen, meren en bergen bevinden. We maken een 3uur durende tocht, waarbij we door pure natuur rijden tot we op het hoogste punt zijn. Hier hebben we een 360 graden view, echt schitterend. We stappen af, laten de paarden grazen en nemen zelf een lunch. Het mooiste aan deze tocht is toch eigenlijk wel dat je met z'n tweetjes gids ongestoord van de natuur kan genieten en om je heen zoveel moois ziet. Uiteraard zijn er stukken, op de vlakten, waarop je flink wat gas kan geven, maar Ralf begon de ochtend met tegen z'n paard te zeggen "Nee,nee, hier heen.... Oh, oke, je bepaalt zelf je weg" en na een eerste korte galop, een heel zuur gezicht (en volgens Ralf blauwe ballen) wilde ik voorbij gallopperen en toen zei Ralf: "Hoh hoh... pas op... voor je het weet staat die van mij zo ook weer in formule 1 stand en dat stuiter ik er af en hier op de rotsen stuitert niet zo lekker" Daar zat natuurlijk een kern van waarheid in en dat risico gingen we niet lopen, dus de tocht verliep 'piano piano', maar het was prima.

Tijdens de lunch had Sipo (onze gids) gefloten en er was een Anatolian Shepherd hond aan komen lopen die Miko heette. Sipo vertelde dat Miko waakte over de schapen, zodat ze niet zouden worden gepakt door jakhalzen die hier veel schijnen te zijn. Als we weer opstijgen en aan onze terugweg beginnen volgt de hond ons en blijft ons volgen, totdat deze ineens van ons wegsprint de verte in en wat we dan zien lijkt net een kat en muis spel. Miko is achter een jakhals aan het vangen en het schouwspel duurt een behoorlijk tijdje voort totdat Miko zich verstapt, een salto maakt en de jakhals hem is gevlogen. Iets verderop zien we nog een impala en vele vogels. We moeten nog een uur, maar Ralf is er helemaal klaar mee en stelt voor verder te lopen... echt geen optie. Op een gegeven moment moeten we afdalen over een rotsig stuk en daar moet het paard een beetje doorheen gemanouvreerd worden... Wij waren beneden en keken achter ons... Ralf staat daar nog en zegt "Hij wil niet, die van mij doet het niet". Met wat hulp van Sipo gaat het prima, maar Ralf zegt dat ie nu voor eens en altijd het paardrijden heeft afgezworen. Ik geef nog aan dat ie het vorig jaar zo leuk vond, maar ja... dat is hetzelfde als tegen iemand vertellen dat op de boot zitten zo leuk kan zijn als ie op dat moment hartstikke zeeziek is! Uiteindelijk zijn we goed 13 uur weer terug op de farm en kunnen de paarden weer de wei in!

Na het paardrijden willen we nog ons vorige bericht en foto's posten. Dit gaat niet helemaal van een leien dakje. Het verhaal afmaken is nog best veel werk en de foto's uploaden gaat niet goed (hij husselt alles door elkaar en is niet aan te passen). Maar goed, ondertussen is het 15.30 en we moeten ook nog een flink stuk rijden, dus ik besluit maar te gaan betalen. Zegt de mevrouw mij doodleuk dat voor mij (ik gebruikte de Ipad, dus alleen wifi) het -omgerekend- 13 Euro is en voor Ralf ongeveer het dubbele. Ik vroeg haar -in iets andere bewoordingen- of ze wel helemaal goed bij haar hoofd was. Toen kwam er een onzinverhaal over hoe duur telecom daar wel niet was. Ralf en ik gaven aan dat dat lariekoek was, omdat we de avond ervoor Internet hadden gebruikt bij een cafe in hetzelfde dorp! Toen begon ze over haar overheadkosten die zo hoog waren... Het lag op het puntje van Ralf z'n lippen om te zeggen dat haar salaris dan gewoon simpelweg te hoog was, maar uiteindelijk hebben het afgemaakt op 10 Euro. Wat ons te verwijten viel, is dat we natuurlijk de rates hadden moeten checken (leer voor de volgende keer), maar goed, we hebben hier overal dezelfde prijzen gehad, dus niet bij stil gestaan! Nog gauw even bij de Spar wat boodschapjes gehaald en we rijden om 16 uur weg uit Underberg.

Na 3 uur rijden komen we aan bij het Sandford Park Hotel, iets buiten Bergville. Op zich prima kamers, maar de accommodatie spreekt ons minder aan. Tot nu toe was het allemaal redelijk kleinschalig en dit is behoorlijk massaal, veel bussen met grote groepen... nee, geeft toch een andere sfeer. Omdat het al laat is hebben we maar hier gegeten, maar het buffet was niet wat, dus dat belooft weinig voor het ontbijt de volgende morgen! Hierna even wat geinternet, wat telefoontjes gedaan en nog even gelezen onder het genot van een kopje thee. Gelukkig snappen ze ook hier wat een fatsoenlijke warme douche is, dus daar kunnen we lekker op slapen.

Dag 14 (vrijdag 21 oktober)
We zijn dus gisteravond aangekomen in Bergville en dat ligt in de Noordelijke Drakensbergen. De Drakensbergen zijn 1000km. lang en Underberg ligt in de Zuidelijke Drakensbergen, de Centrale Drakensbergen hebben we dus over geslagen en nu hier... Eigenlijk hebben we maar 1 dag, want zaterdag moeten we alweer op doorreis... En er is zoveel te doen en te zien. Keuzes maken dus en (ooit) nog maar een keertje terugkomen voor (een deel van) de rest. We hadden gisteravond besloten dat we naar het Royal Natal National Park zouden gaan. Dit park heeft twee ingangen, eentje vanaf de kant waar we dus nu zitten en eentje aan de kant van Freestate. Als je aan deze kant bent is het heel mooi te combineren met Golden Gate NP en kan je in het Royal Natal NP een zes uur durende tocht doen naar de top van het Amfitheater, die het dramatische berglandschap domineert. Dit is een 8 km.lange halvemaanvormige bergwand en vanaf de rand van deze bergwand heb je natuurlijk een schitterend uitzicht over het aangrenzende gebied, maar helaas moet ook dit op ons wensenlijstje, want dat gaan we simpelweg niet redden. Vanochtend na het ontbijt dus richting Royal Natal en na ongeveer 45 minuten waren we bij de ingang. We hadden wel een idee wat we wilden doen, nl. een van de hikes die tot aan het amfitheater loopt (onderkant) en hier (althans dat dachten we, maar dat blijkt Mont aux Sources te zijn) ontspringen ook de Tugela Falls (de rivier Tugela loopt wel door dit gebied). Het totale verval van deze Tugela Falls is 850 meter en dat maakt deze waterval de op een na hoogste van de wereld. Bij het infocenter even een kaartje gehaald en nog wat koekjes en dergelijke. Zo lang zou het namelijk niet lopen zijn dachten we. We gingen zelf uit van een uurtje of drie, hooguit 4. Hierop was dus ook onze magere proviand en nog erger, het water aangepast. Naar de parkeerplaats gereden waar deze hike zou starten en ik besloot op de valreep nog even mijn teva's om te wisselen voor de bergschoenen. Achteraf mag ik daar god op m'n blootje knietjes voor danken, want ik was never nooit niet over gekomen. Om iets voor half 11 waren we begonnen en na 20 minuten kwamen op een eerste kruispunt... het ene pad ging rechts omhoog en de andere maakte een soort van U-turn, nadat ie een riviertje had gekruist. Gelukkig hadden we een kaartje... maar in de auto laten liggen!! Dikke discussie wie dat ding mee had moeten nemen, maar feit was dat we hem niet hadden en verder geen kip in de buurt. Terug gaan vonden we ook geen optie, dan waren we weer 40min. verder en we waren al niet vroeg! Dan maar op het gevoel. Op een gegeven moment kwamen we gelukkig iemand tegen (met een professioneel boekje en uitrusting, dus daar konden we wel op vertrouwen) die ons vertelde dat we inderdaad op de goede trail zaten. Het pad kronkelde verder omhoog en er zaten best pittige klimmen tussen. Toen we 's ochtends aankwamen was het bewolkt, dus geen amfitheater te bekennen,maar ondertussen begon het op te klaren en de uitzichten waren ronduit geweldig. Een zeer imposant bergmassief en langs de rotsige paadjes groeiden hele mooie paarse bloemen en ook bijzondere bomen met hele grote rode bloemen erin, die wel een beetje lijken op die van de lampenpoetser. Rond 11.40 even 5min. gestopt om wat te drinken, foto's te maken en ons af te vragen hoe ver we nog moesten. We gaan verder en genieten van de omgeving terwijl we ons in het zweet lopen. Op een bepaald punt besluiten we even te gaan zitten om wat te drinken en ook wat koekjes naar binnen te werken. Het is ondertussen 12.50 uur en er komen mensen langs. Uiteraard vragen we hoe lang het nog is voor we er zijn. De een zegt nog 20 minuten en een ander nog 40 minuten... oke, klinkt acceptabel. We lopen verder en rond 13.20 uur stuiten we op een soort van 'massarotsenstroom'. Overduidelijk dus dat als er meer water is, dat hier overheen dendert, nu is het slechts een klein riviertje, maar zeer oncomfortabel lopen! En zeker voor Ralf die 's ochtends perse z'n teva's aan wilde houden! Dit zag ik niet helemaal goed komen. In geen velden of wegen een mens te bekennen en wie wist hoe ver dit nog zou gaan. Toch begonnen we er maar aan, voorzichtig, meerdere keren het riviertje over, soms toch nog weer de berg op waar het dan vreselijk steil is, tot we op een gegeven moment niet verder lijken te kunnen (wel hebben we vanaf hier nog een mooit uitzicht op Devils Tooth). Op een grote rots zien we een megapijl naar links, nou dat zal het dan wel zijn. Wij ons daarheen gewerkt, komen er net een man en vrouw terug gelopen die zeggen dat dit op niks uitkomt. Oh... uit een kloof komt nog een stel en we vragen hen of dat ergens heen leidt... Ik bedoel, het kan toch niet zo zijn dat we dit hele pokke eind voor niks hebben gelopen?? Maar nee, ook niks. Dan draaien we naar rechts en zien een flinke ladder omhoog langs een rotswand. Nou, dat dan maar proberen. Het is nu goed 14 uur. Eenmaal bovenaan gekomen is er een nauwelijks herkenbaar pad, veel laaghangende takken en ander spul, we lopen over riggels waarbij je niet naast je durft te kijken, want in de meeste gevallen zie je alleen maar een grote diepte die eindigt op diezelfde rotsen. Dan houdt het pad op en moeten we bijna loodrecht omhoog. Er hangen wel wat ijzeren kabels en er zijn wat ijzeren pinnen in de rotsen geslagen. Het klauteren gaat hier dus over in klimmen. Mmh... best avontuurlijk! Eenmaal boven slingeren we door tot we uiteindelijk weer afdalen en in diezelfde rotsenstroom staan en wel echt een heel mooi uitzicht hebben op het amfitheater. De zon komt net vanachter de berg en geeft een bijzonder licht. Maar, we zijn er nog niet, dus lopen door. Dan komen we een stel tegen en vragen hoe ver het nog is. Zij geven aan nog een 15 minuten verder te hebben gelopen dan dit punt, maar het blijft hetzelfde. Wat moeten we nu? 15 minuten verder voor hetzelfde uitzicht gaan we dus niet doen. We wilden eigenlijk de bron van de Tugela Falls hebben, maar we weten niet of we daar überhaupt komen. Ondertussen is het 14.45 uur en we moeten ook nog terug, graag voor zonsondergang! En de zon gaat onder achter de berg nu voor, maar straks achter ons, dus dat betekent vrijwel meteen een stuk minder licht. We besluiten wat te eten, te drinken, een paar kiekjes te schieten en om 15.00 uur rechtsomkeert te maken. De terugweg zal nl. ook nog zeker geen makkie zijn. Die zal ik jullie besparen, maar we hebben (op de plekken waar dat kon) flink de pas erin gezet, niet gerust en om 18uur waren we terug bij de auto. We hadden het allebei flink op! 7,5uur gesjokt zonder echt rust en zonder daar ook op voorbereid te zijn. Terug richting Bergville en net voor het dorpje echt super lekker gegeten bij Bingelela. Dat hadden we ook wel verdiend vonden we! Daarna heerlijk lang en warm gedoucht, dit verhaal getikt en onder de wol.

Dag 15 (zaterdag 22 oktober)
We zijn om 7.30 uur opgestaan, lekker relax dus, onze spullen gepakt en naar het ontbijt waar we vandaag als enige zijn. Het is zo'n lekker weer dat we buiten konden ontbijten en dat is toch echt voor het eerst. We hebben wel meer mooie dagen gehad, maar vandaag is het ook echt warm! Helaas zitten we wel een groot deel van de dag in de auto, want we rijden naar het noordelijke deel van de provincie Kwazulu-Natal en dit wordt doorgaans 'Zoeloeland' genoemd. Onderweg loopt de temperatuur op tot 37 graden en we zijn heel blij dat we een auto hebben met airco. Om in Mtubatuba te komen moeten we eigenlijk eerst ongeveer dezelfde weg terug, nl. helemaal de N3 af naar Durban. We kwamen langs de luchthaven, dus hier maar even een korte pitstop gemaakt om te plassen, te pinnen, boodschappen&lunch te halen en Redken shampoo! (die had ik nog niet ergens anders ontdekt!). Net voor we aankomen in Mtubatuba nog even weer getankt (best duur!) en we komen om
15.15 uur aan bij Wendys Country Lodge. Leuk ding, mooi aangelegd en goed onderhouden! De reden dat we hebben gekozen voor Mtubatuba (want daar is verder niks te beleven) is dat het precies tussen Greater St. Lucia Wetland Park en Hluhluwe-Imfolozi Game Reserve in ligt (hierover later uiteraard meer). We hebben een kleine drie dagen hier en we gaan ons zeker vermaken, want er is hier zowel op natuurgebied alsook cultureel genoeg te doen! Voor vandaag hebben we het wel even gehad, we willen ook nog iets van het mooie weer meepakken, dus hebben we nog twee uurtjes gerelaxt aan het zwembad... beetje inlezen voor de komende dagen. Daarna gedoucht, hier gegeten (en dat was erg goed, om eerlijk te zijn tegen mijn verwachtingen in) en daarna dit verhaal getikt, wat we hadden willen posten, maar het internet is hier helaas 3x niks. Morgen gaan we naar St. Lucia en nu ga ik slapen. Het is inmiddels 22.30 en het is mooi geweest!

Dag 16 (zondag 23 oktober)
Vanochtend zaten we om half 8 aan het ontbijt en reden we om 8.45 richting het dorpje St. Lucia dat is gelegen aan 'the elephant coast' die noordelijk wordt begrensd door Mozambique en in het zuiden door de iMfolozi rivier iets ten zuiden van St. Lucia, ook wel genoemd iSimangaliso Wetland Park (voorheen Greater St. Lucia Wetland Park), wat 'wonder' betekent. Dit is het grootste estuarium in Afrika, heeft een oppervlakte van 325 km2 en is door Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed. Het bijna 60 km lange en 10 km brede zoetwaterestuarium, met een maximale diepte van anderhalve meter, wordt gevoed door 3 rivieren en wordt omringd door dichte bossen, moerassen met mangroven en hoge zandduinen.

Als we rond 9.15 uur aankomen in St. Lucia rijden we heen en terug door McKenziestreet, lopen een klein stukje en zorgen dat we om 9.40 bij de aanlegsteiger zijn waar onze boot om 10uur zal vertrekken, want we willen graag een plekje voor op de boot en dan moet je er op tijd bij zijn! Tijdens de twee uur durende trip over het water hebben we vele krokodillen en nijlpaarden gezien, alsmede vele vogels. Naar schatting leven hier 800 Nijlkrokodillen en rond de 2000 hippo's! Verder komen hier 500 vogelsoorten voor en twee bijzondere soorten schildpadden, maar dat seizoen is van november tot en met februari :-(

Van 12 tot 13 uur hebben we even geluncht terwijl we heerlijk in de brandende zon zaten... Feels good! Toen de auto gepakt en richting iSimangaliso Wetland Park Eastern Shores gereden. Bij de main entrance met een big smile onze WildCard laten zien, maar nee hoor, dit was 'private', dus onze kaart was niet geldig... We voelen ons wel een beetje genept, we hebben 220 Euro betaalt voor dat ding en die hebben we er bij lange na nog niet uit!

We hebben natuurlijk twee jaar geleden veel safari's gedaan in Tanzania, maar nu gaan we met ons eigen huurautootje op pad. Verrekijker om de nek, fototoestel in de hand en rijden maar. Een deel van de weg is geasfalteerd, de rest gewoon zand. Ons doel is naar Cape Vidal te rijden (hier schijnt een mooi strand te zijn) en onderweg zoveel mogelijk 'loops' maken om dieren te spotten. Wel een bijzonder mooi park en als we op een gegeven moment op een wat hoger gelegen stuk zijn hebben we echt een schitterend uitzicht... aan de ene kant zee, aan de andere kant Lake St. Lucia. Wat hebben we vandaag zoal gezien? Groene meerkatten (soort aap), knobbelzwijnen, burchell-zebra's, afrikaanse buffels, gnoe's, waterbokken, springbokken, grote koedoe's, nog een keer hippo's, zebramangoestes en... jawel heel veel breedlipneushoorns van heel heel dicht bij! Dat is voor ons wel extra speciaal, want in Tanzania hebben we echt ALLES gezien, behalve neushoorns! Bij Cape Vidal zijn we maar niet gaan liggen, want dan werden we volledig gezandstraald... behoorlijk windje vandaag! Dus maar even een strandwandeling gemaakt tussen de vele krabbetjes door die proberen een gaatje te vinden.

Het is nu 18.30 en we maken dit verhaal even af, zometeen posten met de foto's erbij en dan gaan we terug naar Wendys waar we rond 19.30 zullen zijn. Kunnen we gelijk aanschuiven voor het eten en daarna willen we proberen rond 21 /21.30 in bed te liggen, want morgen gaat de wekker om 4.30 uur! We worden om 5 uur opgepikt voor een Game Drive in Hluhluwe. Hierover uiteraard later meer!