Dag 13 t/m 16: Las Vegas,Death Valley & Tioga Road

Dag 13 (vrijdag 10 mei)
Het ging gisteravond niet helemaal van een leien dakje om het bericht te plaatsen (wifi lag eruit en dus moesten we om 21.30 alsnog weer de auto in!) en dus was het wat later dan gepland toen we in bed lagen. Om die reden vanochtend ook pas om 7.30 de wekker. Maar we wilden ook niet te laat zijn... we gingen nl. richting Las Vegas. En na 10 dagen prachtige natuur, hebben we ook wel zin in deze waanzinnige stad... leuke afwisseling!

Het is vandaag heerlijk weer en we nemen ontbijt op ons balkonnetje. Brood, yoghurt, cruesli en wat fruit... helemaal prima. Om 8.45 zitten we in de auto en we rijden Utah uit. Eigenlijk nog een bijzonder mooie route, de weg slingert door diepe kloven, we zien mooie canyons en zien hoe wederom het landschap verandert. We rijden de staat Arizona binnen en vervolgens de staat Nevada. Wat hier meteen opvalt is dat nog binnen de eerste kilometers een aantal casino's langs de weg oprijzen... Zal wel komen door de verschillende wetgeving in de staten. Op een gegeven moment zien we een schitterende blauwe schittering links van ons... Lake Mead. We hebben besloten om niet nog een extra twee uur te rijden om dichterbij te komen en ook de Hoover Dam te bekijken.. die is op 3 meter hoogteverschil na, nl. precies hetzelfde als de Glen Canyon Dam, dus we geloven het wel.

Na drie uur rijden naderen we Las Vegas, wat midden in de woestijn ligt. Heel apart... totale leegte en dan vanuit het niets een enorme skyline, lichtjes, neonborden, straaljagers, een circuit... het is er allemaal, een gokplaats en grote speeltuin voor grote mensen: Las Vegas! Las Vegas is gesticht in 1905, en werd in 1911 officieel een stad en is nu een van de snelst groeiende steden van de VS. We rijden Las Vegas Boulevard op en een deel hiervan is de welbekende 'Strip' waaraan ook ons hotel ligt. We verblijven hier nl. in The Venetian! Dat vinden we wel tof. Het is een megahotel, met ruim 4000 kamers, maar vooral ook een heel mooi hotel zoals we even later zullen merken. Het is rondom ons heen een drukte van jewelste en als we om 11 uur de auto uitstappen (het is hier weer een uurtje eerder) krijgen we een dreun voor ons hoofd van de hitte... 39 graden!

Onze spullen worden uitgeladen, de auto weggebracht, we checken in voor een Bella Venetian Suite en moeten echt lachen als we onze kamer op de 32e verdieping binnenkomen... ongeveer 80 m2, een prachtige badkamer, een mega kingsize bed en een stijlvol woongedeelte met een hoge tafel, lage tafel met relaxte bank, nog een bureau... allemaal prachtig. Hiermee zijn we meer dan content...wat een luxe, heerlijk! Nadat we even wat spulletjes hebben uitgepakt kleden we ons snel om en nemen de lift naar de vierde verdieping. Hier bevinden zich nl. de zwembaden, ligbedjes en terrassen. Het was nog wel even een crime om een bedje te vinden, wat ook niet lukte totdat we zo'n sjaak aan de haak hadden geslagen die dat voor ons regelde... pff, niet grappig om in de hitte met al je spullen 10 rondjes om het zwembad te lopen ;-) Van 12 tot 14 liggen we lekker in de zon, zwemmen wat, lezen wat en relaxen vooral. Alhoewel ik dat laatste wel wat lastiger vind met deze temperaturen... zwembad of niet... pff!! We lopen nog even langs bij het spa-gedeelte, omdat ik een massage wil boeken, maar nadat ik heb gezien dat me dat 300 Dollar gaat kosten bedenk ik me toch dat Ralf ook best goed kan masseren ;-) We gaan terug naar de kamer, nemen een douche en kleden ons om voor de middag.

We gaan eerst ons eigen hotel maar eens bekijken... Ongelofelijk... je waant je echt in Venetië. Het hele plaatje klopt gewoon... de grachtjes (die zowel binnen als buiten bevaren worden met de beroemde 'gondola's' en allemaal helemaal in stijl), een compleet nagebouwd San Marco, de Italiaanse uitstraling van de straatjes en dan het idee dat je gewoon buiten bent... zo levensecht is het blauwe wolkenplafond. Echt mooi gemaakt. Na een anderhalf uur rondlopen en kijken (en af en toe natuurlijk ook de prachtige winkeltjes in, waar je iedere keer als je iets moois hebt gezien wel weer uit wilt rennen op het moment dat je het prijskaartje hebt omgedraaid!) eten we nog even wat bij Tintoretto Bakery en dan lopen we door het casino richting de conciërge van het hotel, om te kijken of we nog kaartjes kunnen regelen voor een show. Gelukt... we boeken kaartjes voor dezelfde avond in The Mirage voor 'The Beatles LOVE' en voor de avond erop voor 'O' in Bellagio.

Dan naar buiten... kloink, oef, pfff, wat heet! En wat een mensenmassa's! En wat een debiele auto's voor 'VIP transportation'! We lopen naar de overkant naar The Mirage om de tickets voor beide avonden te laten printen bij de ticketbox. We lopen een rondje door het casino en we zien hoe anders dit is ingericht dan bij The Venetian. We lopen vervolgens nog een stuk verder de Strip op en kijken onze ogen uit met wat we zien... Wat een gebouwen, wat een drukte, veel verklede mensen (ik heb met ze te doen om met dit weer in zo'n pak te moeten staan ;-) en überhaupt een heel wisselend publiek dat Las Vegas trekt. We lopen nog even naar binnen bij Caesars Palace en daarna terug naar ons hotel. Even opfrissen, omkleden en dan zien we dat het ondertussen al 20.15 uur is geweest... oei, we hebben ook nog niet gegeten en we moeten om 21.15 aanwezig zijn bij The Mirage, dat wordt dus MacDonalds op de hoek (en later blijkt dat dit qua portemonnee een meer dan verstandige keuze is, want net als alles is ook fatsoenlijk eten gruwelijk duur, als je überhaupt het restaurant al binnenkomt, want de meeste hippe dingen hebben allemaal een guest list of je had eeuwen geleden al een reservering moeten doen. Het is echt een wereld waar alcohol moet vloeien en geld moet rollen.... heel veel geld).

We bekijken eerst buiten bij The Mirage nog de vulkaanuitbarsting (een show die zich 's avonds voor het casino afspeelt en die we wel mooi vinden, maar een dag later niet meer...) Om 21.30 zitten we in de zaal, Ralf met een mega cocktail, en we zijn nieuwsgierig naar wat we kunnen verwachten. LOVE is een Cirque du Soleil show die gaat over de muziek van The Beatles en de tijden waarin deze tot stand zijn gekomen. We zien dus een show van 1,5 uur, waarin we 60 performers in wisselende outfits zien (er worden tijdens deze show 4.800 kledingstukken/onderdelen gebruikt) op een continu wisselend podium en met wisselende acts. Allerlei soorten dans, acrobatiek, extreme sporten, het is chaos. En zo heb ik de show ook beleefd: interessant, alles afzonderlijk knap gedaan, maar vooral een explosie van kleuren, acts, energie, zonder lijn... de enige lijn is de muziek van de Beatles die constant is. Na onze show hebben we afgesproken met een studievriend van mij, die toevallig ook net nu wij in Las Vegas zijn hier z'n vakantie viert met z'n vriendin. We drinken nog wat met Maarten en Susan en uiteindelijk liggen we met alle grappen om goed 2 uur in bed.

Dag 14 (zaterdag 11 mei)
Oef... het opstaan valt vandaag wat zwaar. Onze wekker stond om 8.45 en we hadden ons allebei nog wel een keertje om kunnen draaien... en dat gaan we ook doen, maar dan aan het zwembad ;-) Eerst op zoek naar een bedje (het is ondertussen 9.45) en als we een plekje hebben gevonden gaan we eerst lekker ontbijten bij Riva. Goed ontbijt, relaxt zitten... niks mis mee! Daarna ploft Ralf neer op z'n ligbedje en ik besluit wat baantjes te gaan zwemmen. Ik word behoorlijk vreemd aangekeken als ik daar aan kom met zoomers en een speedo zwembrilletje... Een aantal mannen zitten op de zwembadrand met een cocktail (nu al!) en vragen letterlijk ' why'. 'A little bit of exercise is good' zeg ik en ze kijken hoofdschuddend toe. Daarna plof ik ook neer, maar het wordt mij al snel te warm. Ik ga naar de hotelkamer, pak wat geld en ga lekkere broodjes voor ons halen bij Tintoretto die we vervolgens samen oppeuzelen op onze bedjes. Om 14uur gaan we weer in de benen, even douchen op onze kamer en dan gaan we de Strip op.

We leggen vandaag heel wat kilometers af en we bekijken alle casino's aan weerszijden van de Strip. We gaan niet overal naar binnen, maar als we bij Paris Las Vegas aankomen willen we toch ook even binnen kijken. Mwah...het casino zelf vinden we niet zo mooi. We gaan wel met de lift omhoog in de 'Eiffeltoren'. Deze is de helft zo hoog als de echte, maar eenmaal bovenop geeft het ons een prachtig uitzicht over Las Vegas (wat ongetwijfeld nog mooier is bij avondlicht). We ploffen tussendoor nog neer bij Serendipity, een terras aan de strip (wat bijna niet voorkomt) en waarvoor we blijkbaar ook een reservering nodig hadden, maar onder het mom 'ik doe of ik het niet begrijp, loop gewoon door, plof neer en zet dan m'n alleraardigste glimlach op' lukt het toch. We bestellen allebei een mega grote en vooral heel erg lekkere milkshake. Na deze welkome verkoeling lopen we weer verder door de hitte. Als we aankomen bij MGM Grand kijken we of er nog kaartjes beschikbaar zijn voor David Copperfield (die deze week shows heeft) en lopen vervolgens weer naar buiten om de kaartjes zelf te kopen bij Tix4Tonight (tip van Maarten en scheelt best wel in de prijs). Dan naar New York New York, langs Excalibur en mijn voeten zijn echt beurs tegen de tijd dat we bij Luxor aankomen (wat niet zo mooi is). Het lijkt allemaal niet zo ver, maar het zijn behoorlijke afstanden. En dan moet ook nog de turbo erop, het is ondertussen 18.30 geweest en om 19uur begint de show van David Copperfield. Net op tijd rennen we bezweet de MGM binnen en ploffen neer op onze stoelen. Het is een gave show, die frusterend tegelijk is... de hele voorstelling vraag je je af... 'hoe doet ie dit?' Je ziet dingen die eigenlijk niet kunnen en omdat je het niet kan bevatten, niet begrijpt hoe het werkt, word je er eigelijk een beetje chagrijnig van ;-) Publiek laten verdwijnen, zichzelf inkorten tot 50 cm, ineens een mega grote groene Cadillac op het toneel, ga zo maar door. Maar... wel gaaf om een keer meegemaakt te hebben.

Om 20.45 staan we weer buiten en de turbo kan er nog niet af... we moeten nog een behoorlijk stuk terug lopen. Deze kant van de Strip is overigens veel minder mooi. De casino's zijn minder mooi, maar ook het straatbeeld is anders en er is zelfs echt een ander publiek. Om 21.15 stappen we nog even een Mac binnen, eten snel wat en lopen dan door naar de Bellagio waar we om 21.45 aankomen, net op tijd om hun wereldberoemde fonteinshow mee te pakken. Ongelofelijk! (dit was het moment dat we de vulkaanshow bij The Mirage eigenlijk niet meer zo geweldig vonden). Voor de Bellagio bevind zich gewoon een compleet meer met schitterende fonteinen, verlichtingen en dat tezamen wordt een geweldige show. De fonteinen gaan van hoog tot laag, van links naar recht, volgen elkaar op, het is een prachtig schouwspel. Daarna stuiven we door de mensenmassa naar onze show die om 22 uur begint. We zijn 5 min. te laat, dus we missen de introductie van de clown... er zijn ergere dingen ;-) De show zelf?? O is geweldig... 1,5 uur genieten, het is echt indrukwekkend mooi. Deze Cirque du Soleil show laat de andere twee shows die we hebben gezien gewoon verbleken... het is prachtig. O is al 14 jaar de meest populaire show van Las Vegas en wij snappen helemaal waarom. Ze zeggen zelf 'an aquatic masterpiece of surrealism and theatrical romance'. De show bevind zich in, op en boven het water en wordt uitgevoerd door acrobaten, dansers, -voormalig Olympisch kampioenen- synchroonzwemmers en duikers in de meest prachtige outfits. En het is ook apart om te zien hoe het podium verandert... het bestaat voornamelijk uit een groot waterbasin, maar dan wel een hele geavanceerde. De dieptes kunnen namelijk variëren op verschillende plekken en ook continu op verschillende dieptes worden ingesteld van een paar centimeter tot ruim 5 meter diep. Deze laatste diepte wordt natuurlijk gebruikt als duikers van 20 meter hoogte naar beneden springen en onderweg prachtige figuren laten zien. Ik kan er meer over schrijven, maar het is niet in woorden uit te drukken hoe bijzonder mooi deze show is... foto's of video's hebben we ook niet, dus er zit voor jullie maar 1 ding op... ;-) Goed 12 uur staan we weer midden in het casino van Bellagio (wat erg mooi is) en als we naar buiten lopen zien we nog net de dagafsluiting met de fonteinen. Waar we eerst met de rug naar het Bellagio hadden gestaan (en dus over de fonteinen naar Paris Las Vegas keken), stonden we nu precies omgekeerd en dat was een nog mooier plaatje! We lopen nog een 20 minuten terug naar ons hotel, we facetimen nog even met het thuisfront en dan liggen we uiteindelijk om 1.30 in bed.

Dag 15 (zondag 12 mei)
Ondanks dat we het echte Las Vegas, nl. de 'nightlife', voor lief hebben gelaten voelt het anders als we deze ochtend opstaan. We hebben de wekker om 8.45 gezet en om goed 9uur hebben we twee bedjes gevonden en zitten we even daarna aan het ontbijt bij Riva. We hebben besloten niet heel vroeg weg te rijden uit Las Vegas, omdat onze volgende bestemming Death Valley is, het daar 47 graden is en we geen zin hebben om midden op de dag aan te komen. Van 9.45 tot 11.00 liggen we nog even relaxed bij het zwembad, daarna douchen en om 12 uur checken we uit. We eten even een broodje bij Tintoretto en lopen dan een laatste keer door het casino en vinden het eigenlijk allebei niet kunnen om in Las Vegas geweest te zijn en in z'n geheel niet gegokt te hebben... Nadat we in 7 minuten 60 Dollar kwijt zijn geraakt met Blackjack zijn we er ook allebei helemaal klaar mee en weten we meteen weer waarom we gokken niet zo leuk vinden.. jammer van het geld! Enige voordeel: als je gokt hoef je niet te betalen voor je drankjes... ja, ze proberen het allemaal zo laagdrempelig mogelijk te maken.

Dan leveren we onze tickets in voor de auto en voor de bagage zodat deze voor ons gehaald worden. Gadver... bagage kwijt. Na een half uur zoeken hebben ze het dan eindelijk gevonden en om 13.30 rijden we weg uit Las Vegas.. en we vinden het helemaal goed. Leuk om meegemaakt te hebben, maar ook meer dan prima om deze kermis nu te verlaten. We tanken de auto nog even af en checken of we voldoende water bij ons hebben... niet onbelangrijk!

Na drie uur rijden komen we aan in Death Valley (wat in de staat Californië ligt). Het doet ons een beetje denken aan de Atacamawoestijn in Chili, maar dan wel minder mooi. We stoppen even bij Zabriskie Point vanwaar we een prachtig uitzicht hebben en dan rijden we verder naar Furnace Creek Ranch, onze accommodatie. Bij het inchecken zucht ik en zeg 'it's so hot here', waarop ik de reactie krijg 'oh no lady, it's just warmin up now'! Een leuke ranch en ik had bedacht om te gaan paardrijden, maar die waren een week geleden weg gehaald i.v.m. de hitte... geen paarden in Death Valley in de zomer die dus net is begonnen. Ze hebben ook een megagroot zwembad en ik heb bedacht dat een paar baantjes trekken straks nog niet zo'n verkeerd idee is. Maar nu willen we nog eerst even de tijd pakken die we hier hebben voordat de zon onder gaat.

In Death Valley National Park zijn naast woestijn ook zoutvlakten, rotsformaties, canyons, zandduinen en bergen. Death Valley is de heetste plek op aarde en de droogste plek van Noord-Amerika. Het gebied is zo droog omdat er een aantal bergruggen liggen tussen de vallei en de Stille Oceaan. Wolken regenen leeg op deze bergruggen, waardoor er in Death Valley vrijwel nooit regen valt, minder dan 50 mm per jaar. Bovendien ligt het gebied zeer laag, in Death Valley bevindt zich het laagste punt van de Verenigde Staten. Dit laagste punt bestaat uit een zoutmeer, Badwater genoemd, en ligt 85,5 m onder de zeespiegel. Dit is het eerste punt dat we gaan bekijken. Tegenwoordig is het meer een zoutvlakte dan een zoutmeer, want er staat amper water, maar het is wel een bijzonder en surrealistisch landschap in een verzengende hitte. Als we terug komen bij de auto (die we aan hebben laten staan i.v.m. de airco) lijkt het bijna of die gaat opstijgen of ontploffen, zo'n kabaal dat er onder de motorkap vandaan komt... de auto heeft blijkbaar ook last van de hitte ;-)

Na even gestopt te hebben bij Devil's Golf Course rijden we Artists Drive. Een korte (15km.), kronkelende weg door een gebied met uitgeslepen rotsen in alle kleuren van de regenboog. Dus niet enkel goudkleurige gesteenten, maar ook paarse, rode en groene tinten komen tot uiting. Het is een mooi plaatje, helemaal zo in de namiddag met de laaghangende zon.

Dan moet het gas er weer even flink op. We hebben nl. gehoord dat zonsondergang rond 19.30 is en die willen we graag zien bij de 'Sand Dunes', die 3 km. van Stovepipe Wells liggen en dat is nog wel even rijden. Deze zandduinen zijn een van de meest gefotografeerde van de wereld en we komen hier om 19.15 aan. De zon is al flink gezakt en we zijn gewoon net, maar dan ook net op tijd. Terwijl we foto's maken zakt de zon weg achter de bergen en is ineens alle bijzondere gloed verdwenen. We zitten nog wel even lekker na te genieten met onze kont op het warme zand terwijl we een eindje weg kijken en we onze later druppels water opdrinken.

Goed 20 uur zijn we terug bij Furnace Creek Ranch waar we wat eten bij 49' er Cafe. Daarna kopen we bij de 'General Store' wat yoghurt en sap voor morgenvroeg en ik zie daar Hoegaarden staan... dat neem ik ook mee, vind Ralf vast lekker! Van zwemmen komt het dus niet meer en we ploffen nog even op ons balkon waar Ralf heerlijk geniet van z'n biertje en ik nog wat lees totdat ik gek word van de insecten die op m'n hoofdlampje afkomen. We tikken nog een mailtje naar Kuoni met de vraag of ze ons hotel van morgen willen omboeken (we hebben vandaag nl. gehoord dat de Tioga Road sinds een paar dagen weer geopend is voor het seizoen en dat zou ons een dag rijden schelen en een hele mooie route opleveren, maar dan moet wel de locatie voor de nacht gewisseld worden... hopelijk gaat het lukken). Dan gauw douchen en uiteindelijk is het 23.30 als we in bed liggen.

Dag 16 (maandag 13 mei)
Om 5 uur staat de wekker, dat is echt vroeg! We hebben allebei slecht geslapen (wat wil je ook anders met een hard joelende airco in je kamer) en kijken elkaar aan van 'willen we er echt uit?'. Ja, dat gaan we wel doen... we willen zonsopgang zien bij Zabriskie Point of Dantes View. Om 5.15 zitten we in de auto en we besluiten Zabriskie Point voorbij te rijden. Dit blijkt later om twee redenen een minder slim besluit: 1. het was hoogstwaarschijnlijk een mooiere plek geweest voor zonsopgang en 2. Dantes View is echt veel verder nog dan we dachten, dus onze rit heeft meer weg van een formule 1 circuit rit, omdat we natuurlijk 5.43 wel willen halen. Als we uitstappen stinkt de auto, hij tikt en maakt kabaal... mmh... wordt ie niet beter van. We hebben van hier wel een mooi uitzicht op de vallei en Badwater en aan de andere kant op Mount Whithey, die 4.413 meter boven de zeespiegel uitsteekt. We zijn helemaal alleen op deze plek en dat is wel een mooi moment. We zitten rustig, kijken om ons heen en eten onze yoghurtjes op. Een uur later stappen we weer in de auto en zijn vervolgens om 7.15 terug op onze kamer. We bellen nog even met Kuoni om te horen hoe het er voorstaat en gaan dan nog een klein uurtje slapen.

We worden wakker gebeld door Kuoni, het is gelukt, nou ja bijna... we moeten uiteraard bijbetalen en daarvoor moeten we nog onze goedkeuring geven, maar we hebben er goed over nagedacht en dit is een logischere en mooiere route, dus zo gaan we het doen. Op voorhand konden we dat niet boeken, omdat onbekend is wanneer de Tioga Road opengaat (meestal pas half juni), maar omdat het nu ongebruikelijk warm is en er deze winter minder sneeuw is gevallen in Yosemite is de weg die dwars door Yosemite gaat al geopend... mooi voor ons! Het wordt evengoed een lange rijdag. Als we naar Fresno zouden rijden zou dit ook ruim 7 uur zijn en dat is het nu ook en waarschijnlijk nog wel ietsje langer met stops erbij. We nemen even ontbijt, kopen nog wat yoghurt voor onderweg, pakken onze spullen, checken uit en rijden om 10.15 weg uit Furnace.

We rijden Death Valley uit, rijden langs Sequoia National Park en Kings Canyon National Park (schijnen beide heel mooi te zijn, maar hier hebben we echt geen tijd voor) en stoppen rond 14 uur in het plaatsje Bishop om hier bij een Subway een broodje te eten. De omgeving om ons heen verandert in rap tempo en de veranderingen staan ons wel aan... we vinden het steeds mooier worden. Het wordt groener, we zien zelfs weilanden, bossen, besneeuwde witte bergtoppen en prachtige blauwe meren. Naarmate we verder rijden neemt de sneeuw toe... zelfs hier en daar langs de kant van de weg. Toch gek... zo heb je 47 graden en zo 15 graden en her en der sneeuw. We gaan de highway nog een keer af, omdat we een kijkje willen nemen bij Mammoth Lakes. Een gebied met verschillende meertjes en meren met mooie weerspiegelingen, zwarte beren (die we uiteraard niet gespot hebben), een reusachtig skigebied (waar nu nog steeds geskied wordt... waarschijnlijk nog een paar weken), gewoon heel anders maar heel mooi. We moeten verder en rijden weer omhoog richting het plaatsje Lee Vining waar we nog een glimp opvangen van Mono Lake, ook zo mooi blauw.

Dan buigen we rond 16 uur af naar links en gaan de Tioga Road op die van Oost tot West dwars door Yosemite National Park loopt (meer over Yosemite in het volgende verslag). De Tioga Road (ook wel bekend als State Route 120) is een van de mooiste tochten door de VS. En de hoogst berijdbare bergpas van het land, de Tioga Pass op 3.031 meter. Hij voert dwars door het Sierra Nevada-gebergte. Het is werkelijk waar adembenemend mooi. We stoppen even bij Tioga Lake en houden een eetpauze bij Tenaya Lake. Dan stoppen we bij Olmsted Point waar we ons eerste uitzicht hebben of Half Dome (ook hierover later meer). Aan het einde van Tioga Road buigen wij af naar beneden de Big Oak Flat Road op en hebben nog een magnifiek uitzichtpunt bij 'Tunnelview'. Vervolgens rijden we verder naar beneden naar Wawona, waar we het park via de zuidingang weer verlaten om 5 km. verder het plaatsje Fish Camp in te rijden waar we de komende drie nachten zullen overnachten bij Tenaya Lodge waar we om goed 19.15 aankomen. Nadat we onze spullen hebben uitgepakt eten we wat op de patio van het Sierra restaurant... lekker bij een knisperend vuurtje. Daarna nog even gauw naar de conciërge voor wat informatie voor de komende twee dagen en omdat we beiden bekaf zijn duiken we om goed 22.15 onder de wol.

Yosemite wordt vervolgd... en de rest trouwens ook! Tot snel.