Dag 21 t/m 23: San Francisco

Dag 21 (zaterdag 18 mei)
Vanochtend zelf ontbijt gemaakt... lekkere yoghurtjes met cruesli, kersen, banaantje en verse jus. Daarna spullen ingepakt, uitgecheckt en hop...richting volgende bestemming... of toch niet? Al fietsend wijnproeverijen doen heeft één nadeel...je kan niets meenemen! We hebben dus nog een rondje door het centrum van Napa gemaakt, op zoek naar de leuke accessoires en het servies dat we hadden gezien, maar dat konden we helaas niet vinden. En Ralf geen wijn in de kofferbak... Maar we hadden vrij snel besloten dat we niet nog weer met de auto al die wijnboeren langs zouden gaan... je bent zo 1,5 uur verder, jammer van de tijd! Rondom Oxbow Market was nog een Farmers Market, daar hebben we even gekeken naar alle verse eigen producten die mensen daar verkopen (veel groente en fruit) en rond 11 uur zijn we richting San Francisco gereden. Na een kleine 1,5 uur rijden zien we vanuit de verte de Golden Gate Bridge liggen met daarachter de, volgens velen, mooiste stad van Amerika!

De stad die bekend staat om haar steile heuvels, vele gezichten, bijzondere symbolen/ gebouwen, mild maar frisse klimaat en rijke cultuur. En een stad die vele momenten van wederopbouw heeft gekend... de stad is geëxplodeerd qua inwonertal na de 'goldrush' en dus toen ook fors gegroeid. Daarna is San Francisco (SF) door de jaren heen heel vaak geteisterd door zware aardbevingen, omdat de stad midden op de San Andreas Breuklijn ligt. Telkens weer moesten delen van de stad opnieuw opgebouwd worden, uiteindelijk leidde dit ook tot modernisering en verbetering van bepaalde stadsdelen. In SF stad wonen ruim 805.000 mensen.

We gaan de Golden Gate nog niet over, we nemen nog eerst nog een afslag van de snelweg die ons naar de "Marin Headlands" brengt. Dit is een kronkelende weg omhoog en onderweg zijn er verschillende uitkijkpunten over de brug, de stad, de baai en de oceaan. Heel erg mooi! Dan stappen we weer in de auto en rijden de Golden Gate Bridge over, wat het belangrijkste bouwwerk van SF is. Het werd in de jaren '30 gebouwd en hangt dikwijls in de mist, maar vandaag gelukkig niet! Het is zonnig en 22 graden, dus ook een heerlijk weertje voor in de stad. De brug is ontworpen om acht meter heen en weer te kunnen zwaaien om op die manier hoge winden te kunnen weerstaan. De twee enorme kabels bevatten genoeg staaldraad om drie keer de aarde te kunnen omcirkelen! We rijden door naar ons hotel, Best Western Plus Tuscan Inn at Fisherman's Wharf, waar we om 14 uur aankomen.

Onze auto is weg gebracht, die hebben we voorlopig niet nodig, onze spullen naar de kamer gebracht, gauw een yoghurtje gegeten en dan trekken we er meteen op uit. Morgen gaan we naar Alcatraz en we hebben een 48uur pas voor de sightseeing SF bus, dus we willen eerst even onze tickets ophalen. Als we bij het desbetreffende kantoor aankomen blijkt dat we daar wel de kaartjes voor de bus krijgen, maar dat we de toegangsbewijzen voor de boot en Alcatraz zelf moeten ophalen op Pier 33. Nadat we daar een half uur in de rij hebben gestaan wordt ons verteld dat we ze dezelfde dag moeten ophalen, een half uur van te voren.... lekker dan! Aan de overkant zit een tentje wat er buitengewoon goed uitziet, Hillstone, dus we besluiten om daar eerst even een broodje te eten, want we rammelen ondertussen!

Vervolgens stappen we op het bovendek van de hop-on-hop-off en krijgen zo een goede eerste indruk van de stad: de best wel pittige heuvels, we zien kenmerkende gebouwen waarvan de Coit-tower (en de trappen ernaar toe...pff!) de eerste is die we spotten. Dit torentje is 64 meter hoog, staat op de top van Telegraph Hill en werd gebouwd met een schenking van een SF dame (Lillie Hitchcock Coit). We rijden door Financial District met als meest kenmerkende gebouw natuurlijk Transamerica Pyramid, die 260 meter hoog is. Het gebouw staat op speciale rollen die ervoor zorgen dat de structuur heen en weer kan bewegen in geval van een aardbeving. Het gebouw is helaas niet open voor bezoekers, maar je hebt ongetwijfeld een fantastisch uitzicht vanaf de bovenste verdieping! Het volgende herkenningspunt voor ons is de Ferry building op Fishermans Wharf. Daarna rijden we langs the SF Museum of Modern Art (deze staat zeker nog op ons to do lijstje!) en via Civic Center (met onder andere de prachtige City Hall) door naar Union Square, waar we uitstappen. Tot zover de busrit voor ons, want Union Square is één van de drie originele parken in de stad, maar.... het is tegenwoordig het middelpunt van het winkelgedeelte van deze prachtige stad! We hebben hier wat rondgelopen, in wat winkeltjes gekeken en vervolgens tips gevraagd waar te eten.

We volgen de instructies op en komen aan bij het (door de in een zeer nette chique winkel) genoemde straatje waar het desbetreffende restaurant (Cafe Claude) zich zou moeten bevinden. Ik draai me om en zeg tegen Ralf dat we absoluut verkeerd moeten zijn... dit is gewoon een steegje met graffiti en wat terrasjes buiten, afgescheiden door stukken 'zeil'. We nemen niet eens de moeite om te kijken en we gaan door naar de door de meneer gegeven 'nr. 2 van zijn favoriete keuze in de buurt van Union Square'. Wat is dit nu?? Weer zo'n achterlijk donkere steeg met nul uitstraling. We stappen de eerste beste Starbucks binnen en vragen daar opnieuw om aanbevelingen.... mmh... vreemd, iedereen noemt Cafe Claude. Misschien moeten we dan toch maar even gaan kijken ;-) We hadden er gewoon een hele andere voorstelling bij en het staat qua uitstraling in schril contrast met die van gisteravond in Napa. Eenmaal bij Cafe Claude aangekomen zien we dat het er knetterdruk is (binnen en buiten) en ze een goede kaart hebben. Als we willen eten moeten we 1,5 uur wachten...........!! Aiaiai... dat gaan we niet doen. We lopen het steegje door, maar de rest ziet er echt niet fantastisch uit en daar is het ook niet druk... goeie graadmeter! We gaan terug naar Claude omdat we bedacht hadden dan maar aan de bar te gaan zitten, maar na 15 minuten kwam er een tafeltje vrij en we hebben -eerlijk is eerlijk- echt heel erg lekker gegeten!

Ondertussen hebben we ook gemerkt hoe veranderlijk het klimaat in SF is. Allejezus wat is het koud geworden!! Bah... rond een uurtje of 16.30 / 17.00 begon het te waaien, de zon begon te zakken en nu het donker is, is er geen warmte meer over en rest er alleen nog kou... brrrrrr. Veel te koud zelfs om terug te lopen of te lopen naar welke vorm van openbaar vervoer dan ook. We pakken een taxi terug naar het hotel, nemen een lekkere warme douche en vallen rond 22.30 in slaap.

Dag 22 (zondag 19 mei)
Na een goede nachtrust gaat vanochtend om 8.15 de wekker. We gaan beneden ontbijten en dat smaakt goed en ze hebben de lekkerste croissants ooit en hele goede muffins... fijn! Even terug naar de kamer en al met al is het toch 9.15 voor we weglopen bij het hotel. Dat wordt even de pas erin, want we moeten om 9.30 bij 'Alcatraz Landing' zijn, Pier 33. We zijn stipt op tijd, halen onze kaartjes op en ik haal nog even een dubbele espresso voor Ralf, een blueberry muffin voor straks en een yoghurt met verse bessen en cruesli voor op de boot. De overtocht is maar een klein kwartiertje, maar het uitzicht op Alcatraz is mooi en aan de andere kant het uitzicht op de stad.

Het eiland Alcatraz ligt in het midden van San Francisco Bay en wordt ook wel 'the Rock' genoemd. Het was vooral berucht als de gevangenis waar vele maffialeden en andere grote criminelen opgesloten zaten. Mannen zoals "Machine Gun" Kelly, Al "Scarface" Capone, Alvin "Creepy" Karpis, Robert "Birdman" Stroud en vele anderen (in totaal waren er 264 plaatsen tegelijkertijd) werden hier gevangen gehouden in de jaren tussen 1934 en 1963. Als we later door Alcatraz lopen zien we een bord met de tekst: "Break the rules and you go to prison, break the prison rules and you go to Alcatraz". Alcatraz... de nachtmerrie van iedere crimineel. Wat ook blijkt uit de verhalen van gevangenen is dat het ze het uitzichtloos vonden en tartend dat ze vanuit hun cel de prachtige stad SF konden zien liggen... zo dichtbij, maar tegelijkertijd zo onmetelijk ver weg. Bovendien is het dan met de ferry maar een kort stukje varen, SF Bay staat bekend als een verraderlijke baai en gevangenen wisten dat ze die onmogelijk over konden zwemmen, mocht het ze al lukken om überhaupt te ontsnappen. Alcatraz kent echter in haar geschiedenis wel de nodige ontsnappingspogingen, 14 in totaal, waarvan er eentje in 1962 wel succesvol werd geacht. Frank Morris en de Anglin-brothers hadden opblaasbare 'vlotten' gebouwd van regenjassen en zijn nooit meer door iemand gezien.

We maken een tocht over het eiland, waarvan delen best wel in verval zijn. We zien dat sommige stukken nu gerenoveerd worden, andere niet. Het meest interessante stuk is natuurlijk het gebouw waarin zich de cellenblokken bevonden. Nou... 'bare minimum' krijgt een nieuwe betekenis... je zult hier maar opgesloten hebben gezeten! Wat klein, koud, naar en vreselijk. Overigens, toen we aankwamen stond er een jonge vent op een kist wat door een microfoon te roepen om informatie te geven over Alcatraz. Stapt er ineens een hele oude man (compleet met stok en zuurstofslangetje) naar voren die de microfoon wil hebben... de jongen is totaal verbouwereerd, maar staat toch de microfoon af. De man zegt alleen het volgende: "I've bin an inmate of Alcatraz. Only for two days and two nigths, but I hope you all enjoy it more than I did!". Dat is dan toch ook wel weer apart... (we zien later dat de man meteen een eigen fanclub heeft ;-)

Een andere kant van Alcatraz is dat het er -uiteraard buiten de gevangenismuren om- heerlijk rustig is en een prachtige natuur heeft. Veel vogels en prachtige bloemen en planten. Hier hebben in al die jaren ook complete gezinnen gewoond. Namelijk de gezinnen van de vaders die als bewaker of wat dan ook werkten in de gevangenis. Sommigen zijn zelfs getrouwd op Alcatraz... ik vind het maar een raar idee, maar als je de verhalen leest/ beluisterd waren de ervaringen van in ieder geval de kinderen en jongeren die op op Alcatraz hebben geleefd bijzonder positief.

Om 12.30 pakken we de boot terug naar de pier en beginnen aan onze wandeling richting Coit Tower. We gaan de smalle straatjes (zo kan je het eigenlijk niet noemen, het zijn alleen maar smalle, steile trappen) omhoog en het zijn behoorlijk wat treden! Het is er prachtig mooi groen, veel bloemen, maar toch zou ik er niet willen wonen... moet je je voorstellen wat voor een marteling het is als je boodschappen hebt gehaald! We komen bovenaan en staan onderaan Coit Tower. We kopen kaartjes en gaan met de lift naar de top van deze toren die een prachtig 360 graden uitzicht geeft over de stad!!

We lopen verder en zien van veraf 'Crookedest street' (daar willen we later nog heen) en lopen via Washington square (waaraan ook de Saints Peter & Paul Church is gelegen) door naar het gebied 'North Beach', ook wel het 'Little Italy' van SF. Hier bevinden zich veel restaurantjes, cafeetjes en...terrassen! We hebben hier lekker buiten gelunched bij Calzones aan Columbus Ave.

Dan lopen we door Chinatown. SF heeft de grootste Chinese bevolking buiten Azië en het is er een warboel van winkeltjes, markten, restaurants en theehuizen. We stappen bij één van de theehuizen naar binnen en drinken niet alleen verschillende thee's, het is een belevenis op zich! We voelen ons eerst nog wat ongemakkelijk met 'Uncle', maar wennen al snel en vinden het wel leuk. We besluiten nog een bus thee mee te nemen die heel goed is voor het afvoeren van afvalstoffen (Angels), maar die hebben we in het vervolg van onze wandeling jammer genoeg ergens laten staan.... argh!!! We verlaten Chinatown viia Dragon Gate, een gift van Taiwan in 1970.

Dan lopen we naar de City Hall om nog een plaatje te schieten. De zon begint al aardig te zakken, dus het licht is niet ideaal en we pakken een taxi naar Alamo Square in de buurt Haight, waar de flower-power nog leeft. Op het park op de heuvel (Alamo) vind je ook de beroemde 'painted ladies', de flamboyant geschilderde en rijkelijk versierde Victoriaanse huizen. Als je over de daken heen kijkt zie je erachter de stad liggen... prachtig! We gaan met dezelfde taxi door naar Crookedest street in de buurt Russian Hill. Dit is een stuk van Lombard street wat bekend staat als de meest kronkelende straat in de wereld, omdat de straat hier acht hele scherpe bochten maakt op een steile heuvel. De straat is heel groen en licht normaal gesproken mooi op van het zonlicht, maar we zijn daarvoor nu te laat, dus voor een mooi plaatje moeten we morgen nog maar even terug.

We lopen naar de buurt Fishermans Wharf en struinen hier even het best wel toeristische deel af. We kijken bij een ons aansprekende kunstgalerie, die onder andere prachtige kunst heeft van David Kracov. Echt uniek en bijzonder... net als de prijs van $ 23.000! We lopen terug naar het begin, omdat we daar een Italiaan hadden gezien, maar eenmaal binnen geïnstalleerd leek het ons toch niet wat. Dus maar een taxi gepakt naar Hillstone, waar we in een fijne sfeer lekker hebben gegeten. We lopen terug naar het hotel en liggen rond 23 uur in bed.

Dag 23 (maandag 20 mei)
Ook vanochtend hebben we rustig ontbeten en tijdens het eten maken we het plan voor vandaag.... ongeveer dan. Op de to do staan in ieder geval Golden Gate Park en SF Museum of Modern Art en we willen met de wereldberoemde San Francisco kabeltrams. De meest populaire route is de Powell & Hyde lijn die langs Powell street omhoog klimt en dan over een paar heuvels bij Hyde Street weer naar beneden komt bij Fishermans Wharf. Onderweg heb je prachtige uitzichten over de stad en dit is voor ons de ideale lijn... Fishermans Wharf is dichtbij, de lijn komt onderweg bovenlangs Crookedest street en Powell ligt dichtbij Union Square waar we de bus willen pakken, dus dat lijkt ons niet zo moeilijk.... daar gaan we voor. Eenmaal bij de opstapplek bij Fishermans Wharf aangekomen schrikken we ons te pletter... die rij zou toch niet.... ? Ja, toch wel... knetterdruk is niet de goede bewoording voor het aantal mensen dat hier in de rij staat. Dat is voor ons geen optie! We hebben een taxi gepakt naar Lombard street, schieten wat foto's, zien de tram nog voorbij komen en lopen Crookedest street naar beneden om vervolgens te voet verder te gaan naar Union Square. Daar willen we om 12 uur een bus pakken (die maar 1 x in de twee uur gaat), dus dat was nog wel even aanpoten. Het is best warm en het kostte ons letterlijk zweten om op tijd te zijn... Eenmaal bij Union Square blijkt dat wij zeer zeker niet de enige zijn die deze bus willen nemen naar Golden Gate Park. Gelukkig passen we er nog bij in en we rijden 45 minuten door de stad en een stukje Golden Gate Park en dan stappen we uit ter hoogte van de Music Concourse en de California Academy of Sciences (helaas hebben we voor deze laatste niet genoeg tijd, maar schijnt wel de moeite waard te zijn om te bezoeken).

Golden Gate Park is een stuk groter dan Central Park in New York en we hebben al lang bekeken dat als we echt wat van het park willen zien, we dat lopend niet gaan redden, dus we laten ons een poot uittrekken en huren fietsen. We fietsen eerst richting het wat minder drukke stuk en zien meertjes, grote groene grasvelden, bossen, rozentuinen, botanische tuinen, een Japanse theetuin en zelfs nog een tulpentuin waarin gerefereerd wordt aan Koningin Wilhelmina. We fietsen tot aan Ocean Beach waar het park grenst aan het strand. Prima plek om even wat te eten dachten we zo, maar het is een populaire spot, dus we moeten een alternatief verzinnen... Op 5 minuten fietsafstand zit een Safeway, dus ik haal gauw allemaal lekkere dingetjes en kom met een grote onhandige papieren boodschappentas weer naar buiten. Mmh... we gaan vervolgens via allerlei onverharde weggetjes terug het park in en Ralf die verantwoordelijk is voor de route schijnt even vergeten te zijn dat fietsen met een onhandige, zware, ondertussen scheurende boodschappentas leunend op het stuur niet super ideaal is. Na een goede 20 minuten hebben we dan de perfecte picknickspot te pakken... we gooien de fietsen aan de kant en strijken neer op een enorm grasveld. We zitten lekker een uurtje in het zonnetje terwijl we relaxed onze etenswaar oppeuzelen.

Time flies... we gaan verder en net voordat we de fietsen willen inleveren krijg ik een lekke achterband... die timing had slechter gekund. Ondertussen is het met alle grappen 15.45 en we lopen het park uit om de N-Judah Muni tram te nemen naar Union Square. We hebben tot nu toe een heerlijke dag gehad, maar ik baal wel een beetje dat we niet genoeg tijd over hebben voor SFMoMA... die blijft dus op onze to do staan voor ...wie zal zeggen wanneer...

We lopen even naar de Uggs store en halen beide slippers / sandalen en nog 'uggies-voor-plukkie'. Dan lopen we nog even de Macy's door en halen hier wat kleine dingetjes. We gaan buiten zitten op de trappen van Union Square, nemen een tussendoortje en maken nog een foto van één van de harten... op elke hoek staat een hart. Daarna zijn we naar Nordstrom / Westfield gelopen, dit is onderaan Powell Street en hier wordt de kabeltram handmatig omgedraaid.. grappig gezicht. De tram wordt op een schijf in het straatoppervlak gezet en twee mannen draaien dan de schijf, en hiermee de tram, zodat deze is omgedraaid en op de andere rails staat. We pakken dus de volle rit en de uitzichten mogen mooi zijn... ik vind het rond deze tijd vooral knap koud! Vanaf het eindpunt is het nog een klein stukje lopen naar hotel en hier zijn we rond 20.15.

We laten de auto uit de garage halen en wij kleden ons ondertussen even om... lange broek en dikke vesten! Om 20.30 zitten we in onze Jetta voor onze missie "SF by night". We gaan eerst richting de Golden Gate Bridge en dat is toch wel een erg mooi plaatje...! We bedenken ons dat het andersom natuurlijk ook mooi is, namelijk weer met stad op de achtergrond. Al we de brug over rijden en aan de andere kant staan, blijkt dat idee met alle lichtjes van de stad zien niet helemaal op te gaan... het is mistig en bewolkt, dus dat wordt 'm niet. We rijden terug de stad in en vanaf Lombard Street hebben we een schitterend zicht op de stad met de blauw verlichte Coit-tower als middelpunt. Statief of niet... het waait zo hard, dat een fatsoenlijke foto niet lukt. We rijden zelf Crookedest street nog even af (toch leuk om gedaan te hebben) en rijden naar Calzones waar om 21.45 aankomen. We eten snel een pasta en een pizza en om 22.45 zijn we terug in het hotel. Bij terugkomst zien we dat er een briefje aan onze deur zit... er zullen vanaf 00.00 uur weg- en waterwerkzaamheden zijn, de hele nacht door en we kunnen oordopjes ophalen bij de receptie. Nou, dat belooft wat. Om 23.30 begint de ellende al en het is een herrie van jewelste... we zitten qua kamer echt op de eerste rang om van dit feest te genieten :-( Gelukkig hebben we zelf ook oordoppen mee... fatsoenlijke, dus we slapen toch nog best aardig!

Vanochtend (dinsdagochtend) zijn we uit San Francisco vertrokken en naar Monterey / Carmel gereden. Hierover later meer!