Dag 4&5: Las Cataratas do Iguaçu

Gisterochtend (25e) vertrokken we om 8.15 om met de taxi naar de luchthaven van Rio te gaan. Net als op de heenweg kwamen we wederom langs de Favelas, dit zijn de sloppenwijken van Rio. We zijn er niet meer aan toegekomen om deze te bezoeken (dit kan je trouwens alleen maar georganiseerd doen, omdat het anders te gevaarlijk is), maar het is ontzettend triest om te zien. Deze favelas omringen de hele stad en er wonen naar schatting ongeveer 3 miljoen (!) mensen!

Goed, dat was het wat Rio betreft. Op de luchthaven nog even een stoelmassage genomen, vervolgens een redelijk goede vlucht gehad en we zijn gistermiddag rond 12.30 uur geland op de luchthaven van Foz do Iguaçu. Nadat onze taxichauffer annex gids (die zich schromelijk in de tijd had vergist, want hij was 45 min. te laat) ons naar het hotel had gebracht om onze spullen te dumpen zijn we direct door gegaan naar de watervallen, of op zijn Portugees (en ook Spaans overigens), Las Cataratas!

Even wat feitjes op een rij:
- de watervallen zijn maar liefst 2,7 km. lang;
- de hoogste is 90 meter hoog. Dit is de Garganta del Diablo, of terwijl De Duivelskeel, die bestaat uit 14 watervallen;
- in totaal zijn er 275 watervallen;
- er wordt 6,5 mln liter water per seconde verplaatst;
- de watervallen zijn breder dan de Victoria- en hoger dan de Niagarawatervallen;
- de Iguaçuwatervallen staan op de werelderfgoedlijst van Unesco en zijn genomineerd voor de nieuwe benoeming van de zeven wereldwonderen;
- de watervallen eindigen in het mega stuwmeer bij de 9 km. lange Itaipudam (die tot voor kort de grootste was van de hele wereld). Hiermee wordt voorzien in 20% van de totale energiebehoefte van Brazilië en 80% van die van Paraquay;
- de watervallen bevinden zich op de grens van Argentinië en Brazilië (de rivier doorkruist ook Paraquay).

Zo, hebben jullie ook nog iets geleerd van onze reisverslagen ;-) Gistermiddag zijn we dus naar het Braziliaanse gedeelte geweest. De watervallen liggen in een groot nationaal park wat voornamelijk bestaat uit subtropisch regenwoud. Dit is veel groter aan de kant van Brazilië. Behalve water zie je hier dus ook bijzondere vegetaties, ongelofelijk veel vlinders en veel vogels. We zijn hier bij het begin begonnen en hebben dus door het regenwoud gelopen langs de bijna 3km. lange watervallen, de één nog overweldigender dan de ander en met schitterende uitkijkpunten. Totdat we bij de Duivelskeel aankwamen. Daar zie je deze 14 watervallen ongeveer op de helft van hun hoogte (aan de Argentijnse kant sta je helemaal bovenaan). De kracht is zo immens… Ze hebben hier een soort van loopbrug ingebouwd (vraag me niet hoe) en daar kan je overheen om zo nog meer in het midden van deze waterval te komen… Kliedernat word je ervan… Het water buldert en spat, spuit en sproeit alle kanten op… het lijkt net een dichte witte mist…

Vandaag (26e) zijn we naar de Argentijnse kant gegaan. Totaal andere ervaring. Je hebt hier veel minder het overzicht, je loopt dus niet die 3 km. want je komt van de andere kant... Wel heb je er ook diverse uitkijkpunten, maar het helpt om eerst aan de Braziliaanse kant te zijn geweest, omdat je het zo beter in perspectief kunt plaatsen. We hebben eerst een paar uur door het park gelopen… het subtropisch regenwoud is erg mooi en de vele vlinders nog mooier. We hebben ze gezien in alle soorten, kleuren en maten… Van de grootte van een muntje van 5ct tot zo groot als je hand. En allerlei kleuren en creaties vleugels… Ook hebben we ´gekke beestjes´ gezien, ik weet even niet meer hoe ze heten, maar het zijn afstammelingen van de wasbeer (maar dan anders ;-)). En ook hier weer veel vogels en ook apen. Vele foto´s later waren we toe aan ons volgende ´ding´, de ´speedbootsafari´.

Helemaal gaaf… Alle kleren uitgetrokken, al onze spullen in van die speciale zakken, zwemvesten aan en gaan met die banaan, nou ja… speedboot! Waarheen? Recht de watervallen in natuurlijk… We begonnen het eerste stukje op de Iguaçurivier recht tegen de stroming in. Ons bootje maakte behoorlijk wat vaart, dus het ging voorspoedig… totdat we in de buurt van de eerste watervallen aankwamen… De motoren draaiden op volle touren en we leken wel stil te staan… Ineens was onze boot niet meer vooruit te branden… Geweldig… we bevonden ons midden in een bulderende, kolkende en draaiende watermassa en daar moesten wij doorheen om nog dichter bij de watervallen te komen… Uiteraard niet de Duivelskeel (omdat je dat niet overleeft ;-)), maar wel wat van de ´kleinere´…. We kwamen dichterbij en de gids had niets te veel gezegd…. Nat tot op het bot. Maar het was het waard…. Het was het waard om een klein beetje van die kracht van dichtbij te mogen ervaren… Helemaal gaaf, wat een kick!

Nadat we onze zwemoutfit weer hadden verruild voor wat droogs zijn we langs de rivieren omhoog gelopen waar de gids ons stond op te wachten. Hier zijn we in een soort van oud treintje gestapt die je door het park bij het ´eindstation´ brengt… de 1,1 km. lange loopbrug (over de Iguaçurivier) naar het hart, het ontstaan van de Duivelskeel. Eenmaal op het einde van deze loopbrug zie je hoe de ´rustige´ rivier (die natuurlijk een waanzinnig sterke stroming heeft) uitmond in de 14 watervallen die maar liefst 90 meter diep zijn…. Het lawaai, het kolkende ´witte´ water… echt geweldig.

Uiteraard hebben we de afgelopen twee dagen foto´s gemaakt, heel veel foto´s, maar om nog maar een beetje een indruk te hebben van de grootte, de kracht, de schoonheid… dat is niet vast te leggen op de gevoelige plaat…. Er zit voor jullie dus maar 1 ding op… het zelf beleven!

Wij vertrekken hier morgenvroeg om 4.30 (nou ja, zeg maar gerust in het holst van de nacht!) om om 6 uur richting Campo Grande te vliegen. Hier gaan we 6 dagen rond rijden met een auto en hopelijk nog veel meer mooie dingen beleven… We houden jullie op de hoogte!