Dag 5 t/m 8: Grand Canyon & Monument Valley

Dag 5 (donderdag 2 mei)
Los van het feit dat uit het niets, midden in de nacht onze jacuzzi aan ging (en we ons dus rot schrokken van de herrie, er uiteraard geen water in het bad zat en dat dus helemaal een hels kabaal veroorzaakte) hebben we een prima nachtrust gehad.
Het hotel heeft geen restaurant en dus geen ontbijt, maar daar waren we op voorbereid, dus na twee facetimegesprekken en een telefoontje werken we op ons balkonnetje aan London Bridge onze yoghurt, cereals en verse aardbeien naar binnen, vergezeld van de eveneens de dag ervoor aangeschafte jus d'orange... helemaal prima.

We relaxen deze ochtend nog wat... Ralf leest een boek op het balkon en ik plaats het vorige verslag. Uiteindelijk checken we net voor 12 uur uit en rijden richting de Grand Canyon. 3,5 Uur later komen we aan in Tusayan dat net buiten het nationale park ligt. We checken in bij het Best Western Plus Squire in en gaan meteen door naar het Visitors Center om ' the Guide' op te halen (het krantje met de meest recente informatie over tijden van zonsondergang en opgang, hikes, enz.) en besluiten dat de namiddag nog ruimte geeft om onze eerste indrukken van deze canyon op te gaan doen. We pakken een patatje mee bij de Mac, omdat het nog wel even gaat duren voor we wat te eten krijgen... tja, geven we er toch aan toe ;-)

Nadat we het nationale park zijn binnen gereden via de 'South Entrance Station' gaan we net voor het plaatsje Grand Canyon Village rechtsaf. Vanaf hier gaan we de Desert View Drive rijden die ongeveer 40 km lang is en eindigt bij de East Entrance Station en bij het viewpoint Desert View. Onze eerste stop is Grandview Point. We hebben natuurlijk tijdens het rijden al een eerste glimp opgevangen, maar eenmaal uit de auto en staand aan de rand van de canyon... onbeschrijfelijk, adembenemend, indrukwekkend... Ondanks dat we natuurlijk veel gelezen hebben en al vele foto's hebben gezien ben je niet voorbereid en even verrast door wat je ziet. Zo majestueus, zo'n enorme omvang, prachtige kleuren, bijzondere vormingen... geweldig gewoon!

De Grand Canyon South Rim ligt op ongeveer 2134 meter hoogte (delen van de North Rim zijn 300 meter hoger) en de Colorada River stroomt zo'n 1400 meter beneden de rand over een lengte van 446 kilometer door de canyon. De canyon is 28 km. wijd op het breedste punt.

Nadat we onze eerste plaatjes hebben geschoten vervolgen we onze weg naar Moran Point, Lipan Point (op dit punt konden we de Colorado River voor het eerst zien), Navajo Point slaan we bewust even over -hier willen we de zonsondergang zien- en naar Desert View wat zich bij de oostelijke ingang bevind en een van de beste uitzichten over de Colorado River en het nabije Painted Desert Plateau biedt. We betreden nog even de historische 'watchtower' uit 1932 waarbinnen we kunstwerken zien van de Hopi kunstenaars, maar we zijn eigenlijk vooral geïnteresseerd in het prachtige uitzicht.

Het is inmiddels 18.45 dus we moeten vaart maken. We stappen weer in de auto en crossen terug naar Navajo Point voor sunset, wat rond 19.15 zal zijn. De zon is al aardig gezakt en dat voelen we we ook flink aan de temperatuur. Het was bij aankomst sowieso al even wennen... van 35 graden naar 16, dat verneem je wel, maar inmiddels is het kwik verder gedaald. We zitten buiten op de rotsen en zien de zon voor ons langzaam wegglijden. Dan wordt het mij echt te koud en rond 19.10 zit ik in de auto en zie dat het inmiddels nog maar 4 graden is! Ook Ralf houdt het 5 minuten later voor gezien.

We hadden geprobeerd te reserveren voor het diner bij El Tovar voor vanavond (het hotel waar we eigenlijk zouden moeten verbijven, maar die bleek vol te zijn omdat Kuoni te laat was met reserveren!) maar dat is niet gelukt, dus nu hebben we onze zinnen gezet op Bright Angel Lodge. De wachttijd hier is bijna een uur... Pff... daar hebben we geen zin in. We rijden terug naar ons eigen hotel en eten daar eigenlijk best smakelijk. Dan lekker lang douchen om weer een beetje op temperatuur te komen en vervolgens liggen we rond 22.30 onder de wol.

Dag 6 (vrijdag 3 mei)
Vandaag staan we om 7.30 op hebben eerst relaxed ontbeten. Gelukkig zit er tussen al die vette troep ook nog gewoon vers fruit en yoghurt... daar laten we het dan ook bij!

Na het ontbijt zijn we gewapend in afritsbroek, bergschoenen, genoeg laagjes kleding, zonnebrand, veel water en genoeg eten. Waar gaat het heen? We weten het nog niet zeker, maar we willen graag een hike doen vandaag en het is het meest waarschijnlijk dat dat de Bright Angel Trail gaat worden... althans een deel ervan. Eigenlijk lopen er prachtige paden dwars door de canyon, maar deze tochten varieren van 2 tot 12 dagen en zoveel tijd hebben we helaas niet. Nadat we informatie hebben ingewonnen bij de Bright Angel Lodge, ons is geadivseerd een hoofddeksel te kopen (het is vandaag 23 graden en zonnig) en zeker niet te proberen om in 1 dag naar de rivier en terug te lopen en ons op het hart is gedrukt dat we minstens twee keer zoveel tijd moeten calculeren voor ieder uur dat je afdaalt beginnen we gewoon bij het begin en we zien wel hoe ver we komen. We hebben het idee om tot Indian Garden te lopen en dat is ongeveer 8 kilometer, dus 16 in totaal.

Als wij relatief eenvoudig afdalen zien we hijgende, puffende, bezwete mensen omhoog komen die kreten uitstoten als.... 'Oh..! Where is the top?!' en 'How far?!' . Ondertussen zien we dat we voornamelijk zigzaggend naar beneden gaan en dus het perspectief op de canyon niet veranderd. Het enige wat veranderd is dat hoe verder we onder de rand van de canyon komen, hoe meer je gevoel krijgt bij de enorme omvang. Oh ja... en de temperatuur steeg behoorlijk naarmate wij verder afdaalden.

Het afdalen gaat mij nooit bijzonder goed af, omdat ik alert moet zijn op m' n heupen, knie en onderrug... je laat ze makkelijk de klappen opvangen en ik heb geen zin om dat de komende dagen te moeten bezuren. We stoppen af en toe voor een slokje water en na een goed uurtje stoppen we voor een half uurtje zelf bereide lunch, waar de vele eekhoorntjes graag van mee wilden snoepen. We lopen verder naar beneden en zien op een gegeven moment onder ons het punt Indian Garden... het is niet heel ver meer, maar ver genoeg om geen zin meer te hebben dat laatste stuk nog te doen... het uitzicht wordt toch niet anders. We draaien om en zetten koers naar boven. Het leuke deel! Als een stoomlocomotief zetten we met een pittig ritme ons terugtocht in. We sjokken flink door, stoppen niet (slechts keer voor wat water), het zweet parelt op ons hoofd, achter mij hoor ik de ademhaling van Ralf wat zwaarder worden -net als die van mij overigens-, maar we hebben een lekker tempo. Dit geeft tenminste voldoening... halen hier en daar in en we horen wat 50plussers dingen zuchten over toen zij nog jong waren ;-) Met iets meer dan een uur zijn we weer boven.... hoezo de dubbele tijd?! Voldaan ploffen we neer voor Bright Angel Lodge, gaan lekker in de zon zitten, verruilen onze inmiddels knal oranje geworden bergschoenen voor Teva's, pakken een tijdschrift en halen een heerlijk ijsje.

Nadat we hier een goede twee uur hebben gezeten rijden we terug naar het hotel en nemen een heerlijke douche. Daarna weer terug naar Grand Canuon Village waar we de bus pakken naar Hopi Point voor de zonsondergang. Dit is precies aan de andere kant dan waar we de avond ervoor stonden... dit betekent dat we nu de zon min of meer achter ons hebben en die verlicht de canyon prachtig... het doet de rotsformaties nog intenser kleuren. Om 19.15 gaan we met de bus naar de village en voor vanavond hebben we wel een reservering bij El Tovar. Dit is het eerste hotel aan de rand van de Grand Canyon en stamt uit 1905... prachtige locatie en echt een mooi hotel... De flinke rekening voor het diner hadden we wel verwacht, maar we hadden verwacht daar ook echt lekker eten voor te krijgen.... we hadden beter moeten weten, want dat valt bijna altijd tegen bij dit soort locaties, nu dus ook!

Dag 7 (zaterdag 4 mei)
Vandaag staat de wekker om 6.45 uur. We hebben even snel ontbeten en zijn om 7.40 op het vliegveld, dat dichtbij het hotel is gelegen. We hebben er zin in.... we hebben in Nederland namelijk al een helikoptervlucht van 45 minuten geboekt bij Papillon die ons over de south, east en north rim gaat vliegen... Nadat we ons hebben aangemeld, moeten we een veiligheidsfilm kijken, worden we gewogen (op basis daarvan is de stoelindeling) en zitten we om 8 uur kant-klaar voor onze trip! Al snel blijkt dat er iets mis is met onze helikopter... alle anderen zijn al weg, alleen wij en het andere stel dat bij ons in zit zijn nog over. Er blijkt een lek te zijn.... Na een half uur wachten ben ik er wel zat van en ga vragen hoe het zit. Na wat pushen is er dan eindelijk een nieuwe helikopter klaar gemaakt... maar deze heeft standaard ramen zie ik al snel (en wij hebben betaald voor vista view... dit zijn ramen die helemaal doorlopen tot beneden, wat natuurlijk heel fijn is als je omlaag wilt kijken!). Dat gaat 'm dus niet worden. De jongen van de ground crew die ons moest begeleiden flipt helemaal als ik zeg dat we hier niet mee akkoord gaan en dat hij maar een andere helikopter moet regelen. Hij trekt z'n handen er blijkbaar van af en ik moet me maar melden bij de Front Desk. Daar zie ik het gezicht van het meisje wanhopig worden, want hun hele planning is naar de maan en er staan alweer nieuwe groepen klaar. Niet ons probleem. Inmiddels is het 8.40 en we kunnen met een standaard helikopter... uiteindelijk regelt ze dat we om 9uur alsnog met de juiste helikopter een tocht gaan maken... Nou, dat was geen vlekkeloos begin van de dag! En klantvriendelijkheid is iets wat ze hier niet kennen... stelletje horken. Maar ja, dat kan je je natuurlijk veroorloven als je monopolist bent!

De helikoptervlucht is wel echt heel gaaf! Er zitten voorin twee piloten en wij achterin met z'n vieren. We vliegen eerst over het Kaibab forest, wat met haar 6.500 vierkante kilometer een van de grootste dennenbossen van de wereld is. Dan komen we aan bij de rand van de canyon... alles eromheen is zo vlak en dan is daar zo ineens die enorme afgrond... vanuit de lucht bezien, scheuren in de anders zo egale aardkorst. Doordat we nu een veel beter overzicht hebben kan je veel beter de omvang van de canyon inschatten. Ook zijn er echt prachtige blikken op de Colorado River en ook de Little Colorado River, die veel blauwer is... echt knalblauw. We genieten er echt van en hebben geen seconde spijt van deze belevenis.

Om 9.50 zetten de piloten de heli weer keurig aan de grond en gaan wij terug naar het hotel. Hier pakken we onze spullen, lezen nog even wat en vertrekken dan richting Monument Valley.

Na nog wat stops langs de uiteinden van de canyon en een goede 3,5 uur rijden doemen de eerste rotsformaties op die onbetwist en heel herkenbaar een deel van Monument Valley (MV) vormen. MV is een van de meest gefotografeerde plaatsen in Amerika en wereldberoemd door John Wayne, western films en zeker ook het toneel van een heleboel andere films. We rijden door een eindeloos landschap, waar je niets of niemand ziet en dan ineens ben je in een soort van fantasieland vol met rode zandstenen torens en andere vormen en het land waar de Navajo's leven... De Navajo Natie is de meest succesvolle stam in de VS: zij hebben het grootste reservaat en de grootste bevolking.

Onze accommodatie, Gouldings Lodge, ligt net in de staat Utah dus we hebben een uur tijdsverschil (vooruit in de tijd). We komen aan om 15.30 en boeken meteen voor 16uur een 3,5 uur durende tour gedaan door MV. Voor veel delen heb je nl. een fourwheeldrive nodig. Daarnaast is een groot deel niet toegankelijk voor privevoertuigen, maar alleen met begeleide tours door mensen van de Navajo-stam, omdat de meest interessante plekken zich op hun grond bevinden. Af en toe hebben we het idee zelf in een western film te zijn beland. De omgeving is echt uniek en hier en daar zien we rond galopperende paarden.

Om goed 19.30 zijn we terug en wilden gaan voor een mooie zonsondergang bij The View hotel, maar het was bewolkt. We schieten nog wel een plaatje, maar het is niet zoals we het hadden bedacht... de zon kan zo'n mooi lichtspel geven op de rotsformaties, maar dat blijft helaas uit. We gaan terug naar onze lodge waar we wat eten (vrij rampzalig) en toen douchen en om 22.30 naar bed.

Dag 8 (zondag 5 mei)
Gisteravond is het brandalarm afgegaan en toen we net sliepen nog een keer... aargh! Ralf heeft het ding van het plafon getrokken, de batterijen eruit gehaald en toen zijn we weer gaan slapen. Om 7.15 gaat de wekker, proberen een felicitatiefilmpje op te nemen voor mams en schrik me een rolberoerte als ik daarna zie hoe belabberd ik er uitzie zo op de vroege ochtend, dus we doen nog een take. Als we eindelijk klaar zijn, lukt het niet om dat ding verstuurd te krijgen, dus het wordt alleen bellen en zingen ;-)

Nog even lekker lezen en dan richting ontbijt. Ook beroerd. We pakken onze spullen, checken uit en kopen nog wat water en toetjes bij de supermarkt en dan rijden we naar Page, dat weer in Arizona ligt en is gelegen aan Lake Powell (daarover later meer).

Na 2,5 uur rijden komen we aan in Page, kopen een broodje bij de Subway en rijden door naar Lake Powell Resort & Marinas. We checken om 11 uur in (we zijn weer een uurtje terug gegaan in de tijd) en zien dat het een beetje bewolkt is. Antelope Canyon moet dus wachten. Er staat een frisse wind, dus mooi weer genoeg om een bootje te huren is het ook niet. Change of plans dus. We eten onze lunch op op het balkon van onze kamer en zetten dan koers richting het loungegedeelte van het hotel.... soort van terras met zwembad en een mooi uitzicht over Lake Powell. Daar installeren we ons... lekker languit op de loungebank, loungemuziekje erbij, Starbucks koffie & thee, lekkere dingetjes, ijs en niet onbelangrijk... een boek! Prima relaxmiddagje dus.

Vanavond gegeten in Rainbow Room (het restaurant van het hotel) en dat was voor de verandering wel lekker! Daarna in de Drift Lounge dit verhaaltje getikt en nu is het 22.15 en gaan we terug richting onze kamer om onze oogjes dicht te doen.

Bye bye!